Jedno z najlepszych i zarazem najbardziej pomysłowych dzieł Kazimierza Brandysa. W listach ojców do synów i synów do ojców, pisanych między 1770 a 1970 rokiem, autor opowiada dwieście lat z dziejów rodziny Zabierskich. Barwne perypetie bohaterów od czasu rozbiorów, przez czasy napoleońskie, romantyzm i obie wojny światowe, po współczesność, układają się w pasjonującą historię Polski i Polaków. Dramatyczne, zabawne i pikantne epizody z życia naszych protoplastów z czasem zmieniają sens. Bywa, że to, czego wstydzili się dziadowie, staje się powodem do dumy ich wnuków. Pełne anegdot i przygód listy pisane są w tylu stylach i konwencjach, ile epok i nadawców, ale zawsze jest w nich miejsce na szerszą i mądrą refleksję nad światem.

"Westerplatte" - reportaż z ostanich przedwojennych dni i pierwszego tygodnia po ataku Rzeszy na Polskę. Wbrew tytułowi, dużą część tej króciutkiej książeczki autor poświęca sytuacji na Śląsku. Ciężko wypowiadać się o wartości historycznej tego reportażu. Wańkowicz przytacza mnóstwo szczegółów, nazwisk, poczynań Polaków i Niemców niemal z godziny na godzinę. Powołuje się na autentyczną rozmowę z majorem Sucharskim (dowódcą Westerplatte), którą odbył gdzieś we włoskim oflagu. Polega na zeznaniach świadków, którzy przeżyli pierwsze godziny wojny na Śląsku i w Gdańsku. (https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=28886).

Jak dziś pamiętam, choć to było lat temu czterdzieści, pięćdziesiąt czy nawet sześćdziesiąt: zaczynał się wiek XX, a wraz z nim moje dzieciństwo i młodość, i pierwszy ,,romantyczny” okres rozwoju lotnictwa w Polsce… A ja przecież zostałem pilotem mając lat osiemnaście i w ciągu następnych lat dwudziestu kilku spędziłem prawie dziesięć tysięcy godzin za sterami różnych samolotów. Dziś już zawód pilota nie należy do wyjątkowych; jest udziałem setek tysięcy ludzi. Wtedy, z początku, było nas bardzo niewielu, a w Polsce zaledwie ponad stu. Z tej pierwszej setki, oprócz mnie, pozostało jeszcze kilku. Dlatego zdaje mi się, że warto utrwalić to, co pamiętam ,,jak dziś” o ówczesnych zdarzeniach, o kolegach, o własnej drodze latania i o przygodach, jakich doznałem w powietrzu i na ziemi. Starałem się pisać o tych sprawach tak, jak je wtedy widziałem i przeżywałem: nie z perspektywy człowieka dojrzałego, lecz bezpośrednio, z bliska, kiedy wszystko jest na pierwszym planie i kiedy ogląda się to gołym okiem, nieuzbrojonym w sceptyczny filtr doświadczenia życiowego. Oczywiście nie było moim zamiarem napisanie historii kilkudziesięciu lat lotnictwa polskiego. Ta książka jest moją własną, osobistą historią w lotnictwie. (od Autora)

Wyobraźmy sobie, że z podręczników szkolnych znikają wiersze Adama Mickiewicza, a na ich miejscu pojawiają się teksty utworów śpiewanych przez Zenka Martyniuka czy zespołu Ich Troje. Co poeta chciał w nich powiedzieć? Tego dowiedzą się Państwo czytając Zero zahamowań. Nie jestem modelowym odbiorcą disco polo, rapu czy heavy metalu. Jestem tych gatunków ofiarą, by tak rzec, przypadkową. W tej książce staram się pokazać, co się dzieje, jeśli teksty tych utworów trafią w niepowołane, czyli moje, uszy. Uszy kogoś, kto stara się zrozumieć, o co w nich (tekstach, nie uszach) chodzi. Literatura, którą wziąłem tu na tapet, jest jednak specyficzna. Nie znajdziemy jej w książkach czy tomach wierszy, za to trudno się od niej opędzić. Atakuje nas w samochodach, autobusach, na wyciągach narciarskich, w wesołych miasteczkach, na festynach i różnego rodzaju świętach ulicznych, w czasie imprez sportowych, na plażach, w barach, smażalniach, lodziarniach, dobiega z telewizorów i radioodbiorników od sąsiadów lub ze słuchawek współpasażerów tramwajów, którzy za głośno czegoś słuchają. Jest to bowiem szeroko pojęta poezja śpiewana. Teksty literackie, które powstały po to, by ktoś napisał do nich muzykę i ktoś je zaśpiewał. Ku naszemu utrapieniu. Michał Rusinek Pan Michał Rusinek dysponuje kilkoma cechami, które mogą spowodować, iż zostanie uznany za persona non grata w środowisku nowych elit. Jest kulturalny, wykształcony, dobrze wychowany, umie czytać i pisać, a nawet poprawnie mówić po polsku. W tej sytuacji może wkrótce znaleźć się poza nawiasem nowoczesnego społeczeństwa a będąc poza nawiasem może sczeznąć. Sczeźnięty Michał Rusinek jest widokiem przykrym. Apeluję więc do Szanownych Państwa, aby kupili i przeczytali, a jeśli komuś bardziej odpowiada inna kolejność, to przeczytali, a następnie kupili tę książkę. Ostrzegam jednak, że dzięki niej to, co wydaje się oczywiste, może stać się nieoczywiste, a to już pierwszy krok, aby stanąć w kręgu osób podejrzanych. Wojciech Mann

Filozofia i poezja "Ziemi, planety ludzi", książki osnutej na przeżyciach pisarza-pilota, kształtowała się w chwilach najtrudniejszych, gdy życie i śmierć ocierały się o siebie. I może dlatego ta opowieść jest pochwałą Człowieka. Człowieka czynu, odwagi, wiary i poświęcenia dla innych. "Ziemia, planeta ludzi" nie jest powieścią, nie jest pamiętnikiem ani esejem filozoficznym. Jest poezją wolności Człowieka i jej apoteozą, jak apoteozą miłości jest "Mały Książę".

Napisane w 1919 r. "Zwierciadło morza" ma dla autora szczególne znaczenie, bowiem: "ta książka jest spowiedzią sięgającą bardzo głęboko; z czego więc jeszcze mógłbym się zwierzyć na paru kartkach, które dodaję do mniej więcej trzystu, zawierających najszczersze wyznania? Usiłowałem tu odsłonić z bezpośredniością ostatniej spowiedzi, jaki był mój związek z morzem, który zaczął się tajemniczo jak każda wielka namiętność zesłana na śmiertelnych - przez niezbadanych bogów, rozwijał się nieodparcie wbrew zasadom zdrowego rozsądku, wytrzymując próbę straconych złudzeń i przezwyciężając rozczarowanie, co się czai w każdym dniu czynnego życia; trwał dalej wśród miłosnych rozkoszy i miłosnych mąk, pełen uniesienia, lecz próżen złudzeń, bez goryczy i bez skarg, od pierwszej chwili aż do ostatniej." (źródło opisu: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/66914/zwierciadlo-morza)

Autor Paktu Ribbentrop-Beck i Obłędu`44 tym razem podjął drażliwy temat stosunków polsko-żydowskich. Jego poprzednie książki wywoływały ostre dyskusje i kontrowersje, żadna nie była jednak tak niepoprawna politycznie. Żydzi rozsierdzą zarówno filosemitów, jak i antysemitów. Piotr Zychowicz pisze o sprawach niewygodnych zarówno dla Polaków, jak i Żydów. O komunistach i żydowskich kolaborantach pod niemiecką okupacją, ale również o polskich szmalcownikach. O szkoleniu przez II RP żydowskich terrorystów i zamordowaniu przez nich polskiego konsula. O powstaniu w getcie warszawskim oraz tysiącach Żydów służących w Wehrmachcie... W książce znalazły się też kontrowersyjne rozmowy z wybitnymi żydowskimi intelektualistami, którzy mają odwagę głosić poglądy niepopularne w ich własnej społeczności. (Opis z okładki)

Kontynuacja bestselleru Żydzi. Piotr Zychowicz porusza w tej książce niemal wszystkie kontrowersyjne tematy, które wypłynęły podczas ostatniej wielkiej kłótni polsko-żydowskiej. Z jednej strony - żydowska policja w gettach, Judenraty, obozowe Sonderkommanda i „żydokomuna”. Z drugiej - działalność granatowej policji, polskie donosy, zabójstwa i antysemityzm oraz złożony problem stosunku podziemia do Holokaustu. W Żydach 2 znalazły się również tematy współczesne - krwawe zamachy terrorystyczne, brawurowe akcje Mosadu, działalność lobby żydowskiego w USA, a nawet wojny izraelskich kibiców piłkarskich, przy których nasi kibole wydają się grzecznymi chłopcami [wydawca].