Dwa błyskotliwe eseje Susan Sontag mówią o społecznym wymiarze choroby. Przedstawiają nasz sposób myślenia o chorobach i osobach nimi dotkniętych, podając analizie figury dyskursu patologii. Autorka dokonuje przeglądu obrazów gruźlicy, raka, schizofrenii i AIDS w literaturze, filmie…. Sontag zwraca uwagę na oskarżycielski ton panujący w metaforach raka, mający rzekomo służyć wykształceniu bądź umocnieniu woli walki z chorobą.

Esencja stylu mistrzyni kryminału zamknięta w cyklu zgrabnych opowiadań z niezastąpionym Herkulesem Poirot. Detektyw postanawia efektownie zakończyć karierę – stawia sobie za cel rozwiązania dwunastu kryminalnych zagadek, z których każda ma związek z pracą jego mitycznego imiennika. Błyskotliwe dialogi, nieszablonowe postacie, angielski humor. Tuzin wciągających historii połączonych motywem z greckiej mitologii – dla fanów gatunku i miłośników kultury antycznej. (źródło opisu:https://lubimyczytac.pl/ksiazka/229073/dwanascie-prac-herkulesa)

Książka adresowana jest do uczniów klas licealnych, zwłaszcza maturzystów i opiera się na obowiązujących wytycznych programowych. Interpretuje wybrane dzieła literackie, stanowiące kanon lektur obowiązkowych i nadobowiązkowych w szkole średniej.

"Przedhistoryczne dzieje narodu polskiego, podobnie jak i wielu innych narodów europejskich o wielowiekowej historii, giną w mrokach przeszłości i dlatego zapewne - jako tajemnicze i pełne "romantycznego" uroku - zawsze przyciągały uwagę i rozbudzały wyobraźnię, choć oczywiście w niejednakowym stopniu; w pewnych okresach bardziej, w innych mniej, co zresztą miało swoje uzasadnienie w danym kontekście kulturowym, a nawet niekiedy politycznym" (źródło opisu: "Wstęp").

Zawiera motywy: Bóg i człowiek, cierpienie i męczeństwo, człowiek - natura ludzka, człowiek w "krzywym zwierciadle", dom i rodzina, fantastyka i baśniowość, kobieta w literaturze, macierzyństwo, miasto i jego mieszkańcy, miłość, miłość do ojczyzny, podróż i przygoda, poeta i poezja, powstania narodowe, praca, przyjaźń, przyroda, rycerstwo i szlachta, świadectwo wojny i okupacji, tragizm bohatera, wieś i chłopi, wojna, zwyczaje i tradycje.

Z charakterystyczną dla swojej twórczości lekkością, a zarazem w sposób dociekliwy i uwzględniający różnego rodzaju konteksty Piotr Korczyński w książce Śladami Szeli, czyli diabły polskie pisze swoją historię Polski pod włos. Zapuszcza się w tereny niemal zupełnie nieobecne w podręcznikowej wersji naszych dziejów, ale także interpretuje i analizuje popularne narodowe mity oraz legendy. Jedne poddaje krytycznej weryfikacji, z innych wydobywa racjonalne jądro. Autor rzadko sięga po postaci z pierwszych rzędów historii, a skupia się raczej na aktorach drugo- i trzecioplanowych, co pozwala zupełnie inaczej odczytać kluczowe wydarzenia z mniej lub bardziej odleglej przeszłości. Łącząc wątki polityczne, społeczne i kulturowe, które splatają się na przestrzeni wieków, przekonuje, że dopiero z perspektywy „drugiego planu” oficjalnej historii otrzymujemy wolny od fałszywych stereotypów obraz wydarzeń.

Wyobraźmy sobie, że z podręczników szkolnych znikają wiersze Adama Mickiewicza, a na ich miejscu pojawiają się teksty utworów śpiewanych przez Zenka Martyniuka czy zespołu Ich Troje. Co poeta chciał w nich powiedzieć? Tego dowiedzą się Państwo czytając Zero zahamowań. Nie jestem modelowym odbiorcą disco polo, rapu czy heavy metalu. Jestem tych gatunków ofiarą, by tak rzec, przypadkową. W tej książce staram się pokazać, co się dzieje, jeśli teksty tych utworów trafią w niepowołane, czyli moje, uszy. Uszy kogoś, kto stara się zrozumieć, o co w nich (tekstach, nie uszach) chodzi. Literatura, którą wziąłem tu na tapet, jest jednak specyficzna. Nie znajdziemy jej w książkach czy tomach wierszy, za to trudno się od niej opędzić. Atakuje nas w samochodach, autobusach, na wyciągach narciarskich, w wesołych miasteczkach, na festynach i różnego rodzaju świętach ulicznych, w czasie imprez sportowych, na plażach, w barach, smażalniach, lodziarniach, dobiega z telewizorów i radioodbiorników od sąsiadów lub ze słuchawek współpasażerów tramwajów, którzy za głośno czegoś słuchają. Jest to bowiem szeroko pojęta poezja śpiewana. Teksty literackie, które powstały po to, by ktoś napisał do nich muzykę i ktoś je zaśpiewał. Ku naszemu utrapieniu. Michał Rusinek Pan Michał Rusinek dysponuje kilkoma cechami, które mogą spowodować, iż zostanie uznany za persona non grata w środowisku nowych elit. Jest kulturalny, wykształcony, dobrze wychowany, umie czytać i pisać, a nawet poprawnie mówić po polsku. W tej sytuacji może wkrótce znaleźć się poza nawiasem nowoczesnego społeczeństwa a będąc poza nawiasem może sczeznąć. Sczeźnięty Michał Rusinek jest widokiem przykrym. Apeluję więc do Szanownych Państwa, aby kupili i przeczytali, a jeśli komuś bardziej odpowiada inna kolejność, to przeczytali, a następnie kupili tę książkę. Ostrzegam jednak, że dzięki niej to, co wydaje się oczywiste, może stać się nieoczywiste, a to już pierwszy krok, aby stanąć w kręgu osób podejrzanych. Wojciech Mann