"Dla upamiętnienia patriotycznego wysiłku mieszkańców Brasławszczyzny, zarówno tych co walczyli w szeregach 23 Brasławskiej i 24 Dryświackiej Brygady Partyzanckiej Armii Krajowej, jak również tych, co w konspiracji współdziałali z tymi jednostkami, a wcześniej je organizowali - warto zaproponować czytelnikom jeszcze jeden zbiór wspomnień, który mam nadzieję przyczyni się do poszerzenia wiadomości w zakresie przeżyć żołnierzy tych Brygad i ich działań partyzanckich na północnych rubieżach II Rzeczypospolitej. Z tego małego skrawka ziemi dobrowolnie zgłosiło udział w konspiracji, a następnie w partyzantce tylu ochotników, że zostały utworzone dwie Brygady." (źródło opisu: "Słowo wstępne")

(...)17 lat od zakończenia obrony Helu Antoni Seroka siadł do pisania wspomnień, jak wielu, wielu innych żołnierzy z tamtych czasów. Pojechał na wybrzeże szukając swoich kolegów z września 39 roku, szperał w archiwach i konsultował się z żyjącymi jeszcze oficerami - także obrońcami. Okazało się, że talent narracyjny Antoniego Seroki i jednocześnie wielka staranność pisarska dały w efekcie najwspanialszą książkę - "32 dni obrony Helu". Powstała świetnie napisana książka i choć bardzo osobista, to jednocześnie przystępnie zarysowująca tło wszelkich ważnych wydarzeń z obrony Helu. Jak pisze sam Autor: "głównym źródłem inspiracji były własne przeżycia, spostrzeżenia i przemyślenia" i właśnie dzięki temu oraz świetnemu osadzeniu narracji w realiach walczącego miasteczka Hel ta książka jest tak ciekawa. (...) (źródło opisu: http://www.przyjacielehelu.pl/helska_bliza/hb_264/art02.htm).

Abecadło Kisiela jest zbiorem krótkich komentarzy na temat osób, z którymi Kisiel stykał się w swoim barwnym życiu. Często są to komentarze bardzo złośliwe, ironiczne, jednak bywają też bardzo uprzejme.

Kolejna książka Barbary Rosiek, w której autorka przedstawia trudną drogę wychodzenia z nałogu alkoholowego. Stanowi przestrogę dla wszystkich, którzy nie wiedzą czym może stać się przysłowiowy - kieliszek. "Kiedyś pijałam gin z tonikiem, później koniak z coca-colą, teraz spiryt z sokiem pomarańczowym". (z okładki)

Ameryka w oczach wyrobnika" to książka złożona z poszerzonych listów opisowych wysyłanych przez wiele lat do przyjaciół w kraju. Jest to kalejdoskop tematów i obrazów słowem malowanych: zderzenia mitów z rzeczywistością, osobiste wrażenia i doświadczenia autorki, życie i praca Polaków w Chicago, wycieczki po Wietrznym Mieście i po kraju oraz Amerykanie w oczach przybysza z innego świata. Są tu obserwacje, ironia, zaduma, krytyka, humor, zachwyt, tęsknota, impresje i refleksje. Czytelnik znajdzie w tej książce wizję Ameryki, wielce subiektywną, lecz szczerze przez autorkę nakreśloną i zilustrowaną wieloma zdjęciami. (źródło opisu: wydawca)

Leon Wanat, autor kilkakrotnie wznawianej ksiązki pt. "Za murami Pawiaka", tym razem sięga do swoich wspomnień, aby w żołnierskim apelu raz jeszcze przywołać pamięć tych, których bohaterskiej postawy i męczeńskiej śmierci był naocznym świadkiem. W pierwszym rzędzie ukazuje on nazwiska mniej znane - młodych żołnierzy konspiracji, łączniczek oraz ludzi różnych środowisk i poglądów pomagających w walce z okupantem. Można by również nazwać jego książkę inaczej - "Pawiaka ludzie i nieludzie", gdyż obok ofiarnych i czystych w swych intencjach i odważnych ludzi ukazuje żołdaków gestapowskich, sadystów i bezmyślnych brutali znajdujących zadowolenie w zdawanych męczarniach. Odrębny watek wspomnień Leona Wanata stanowią dzieci pawiackie. I ten właśnie watek wydaje się być najmocniejszym akcentem tej bolesnej, a jednocześnie dumnej książki – świadectwa. Kiedy patrzymy na dzieci biegnące do szkoły, dzieci wyjeżdżające na kolonie, dzieci zgromadzone w dniu dziecka na ulicach polskich miast i miasteczek, wyrastają w naszym sercu i pamięci tamte dzieci, aby wpleść w radość dnia dzisiejszego ostrzeżenie: Nigdy więcej wojny”, „ nigdy więcej faszyzmu”. (http://lubimyczytac.pl/ksiazka/293394/apel-wiezniow-pawiaka).

Start literacki lwowskiego robotnika Jana Brzozy był trudny i ciekawy. W raku 1932 wziął udział w konkursie na pamiętnik bezrobotnego, ogłoszonym przez Instytut Gospodarstwa Społecznego. Uzyskał wówczas nagrodę. Jego wybitna powieść "Dzieci" (1936 r.) zapewnia mu trwałe miejsce w literaturze polskiej. Po wojnie Jan Brzoza przenosi się na Śląsk i staje się przede wszystkim pisarzem tego regionu. Na terenie Śląska Cieszyńskiego rozgrywa się też akcja "Beskidzkich nocy", nowej powieści Brzozy, który z pasją kreśli w niej obraz walk z dywersyjnymi organizacjami w latach 1945-47. Z pasją, prawdziwie i interesująco.

Choć obecność kobiet w armii już nie dziwi, wojsko przez wiele lat ignorowało potencjał i talent połowy populacji. Przez wieki armia zarezerwowana była wyłącznie dla mężczyzn, a zmiany przyniósł dopiero schyłek XX wieku. Wbrew stereotypom siły zbrojne okazały się idealnym miejscem pracy dla kobiet. To właśnie tu płace są równe bez względu na płeć, a o awansach decydują przede wszystkim kompetencje i profesjonalizm. Kobiety wniosły nieoceniony wkład w organizację służby wojskowej, a ambicją i wytrwałością udowodniły, że nie ma rzeczy niemożliwych. Grzegorz Kaliciak oddaje głos jedenastu kobietom związanym z wojskiem. Spadochroniarka, pilotka śmigłowca, kontrolerka ruchu lotniczego sił zbrojnych, ochotniczka Wojsk Obrony Terytorialnej, psycholożka, żołnierka sanitariuszka nagrodzona medalem Florence Nightingale, oficer łącznikowa, absolwentka US Navy Academy i ich koleżanki po fachu opowiadają o tym, dlaczego zdecydowały się na pracę w wojsku i z czym przyszło im się mierzyć, a także co dzięki nim zmieniło się we współczesnej wojskowości. Bo przecież cytując autora nie ma wojska bez kobiet, ponieważ nie ma państwa bez kobiet i nie ma wojen, które by ich nie dotyczyły. Bez kobiet nie ma świata

Wspomnienia Kornela Makuszyńskiego. "Bezgrzeszne lata" ukazały się w 1925 r., kiedy popularność Kornela Makuszyńskiego (1884-1953) była już ustalona. Jego humor "z łezką" znajdował zawsze wielu entuzjastów, toteż dowcipne i pełne sentymentu wspomnienia z lat szkolnych i tym razem spotkały się z ogromnym uznaniem. Książka, wznawiana wielokrotnie, nadal cieszy się poczytalnością i jest poszukiwana na rynku wydawniczym. (źródło opisu: Wydawnictwo Literackie, 1986)

Wspomnienia Kornela Makuszyńskiego. "Bezgrzeszne lata" ukazały się w 1925 r., kiedy popularność Kornela Makuszyńskiego (1884-1953) była już ustalona. Jego humor "z łezką" znajdował zawsze wielu entuzjastów, toteż dowcipne i pełne sentymentu wspomnienia z lat szkolnych i tym razem spotkały się z ogromnym uznaniem. Książka, wznawiana wielokrotnie, nadal cieszy się poczytalnością i jest poszukiwana na rynku wydawniczym. (źródło opisu: Wydawnictwo Literackie, 1986)

Wspomnienia Kornela Makuszyńskiego. "Bezgrzeszne lata" ukazały się w 1925 r., kiedy popularność Kornela Makuszyńskiego (1884-1953) była już ustalona. Jego humor "z łezką" znajdował zawsze wielu entuzjastów, toteż dowcipne i pełne sentymentu wspomnienia z lat szkolnych i tym razem spotkały się z ogromnym uznaniem. Książka, wznawiana wielokrotnie, nadal cieszy się poczytalnością i jest poszukiwana na rynku wydawniczym. (źródło opisu: Wydawnictwo Literackie, 1986)

Witaj w świecie 97-godzinnych tygodni pracy. W świecie decyzji o życiu i śmierci. W świecie nieustannego tsunami płynów ustrojowych. W świecie, w którym zarabiasz dziennie mniej niż szpitalny parkometr. Pożegnaj się z przyjaciółmi i bliskimi związkami… Witaj w świecie lekarza stażysty. Spisana potajemnie po niekończących się dyżurach, bezsennych nocach i pracujących weekendach książka komika i byłego stażysty Adama Kaya to dotkliwie szczery opis czasu, który spędził na linii frontu brytyjskiej służby zdrowia. Na zmianę zabawne, przerażające i wzruszające zapiski omawiają wszystko, co chcieliście wiedzieć – i sporo rzeczy, o których wolelibyście nie wiedzieć – o życiu lekarzy na oddziale i poza nim. Uwaga, lektura może pozostawić blizny. (źródło opisu:https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4850355/bedzie-bolalo)

Jest to relacja z czterech lat, które spędziłam w buszu. Kierowana wielką miłością mego życia, wyszłam za mąż za Lketingę, Masaja z Kenii. Tam doświadczyłam nieba i piekła, dotarłam do granic wytrzymałości fizycznej i duchowej. Wraz z córką Napirai wygrałyśmy największą walkę o przetrwanie. Corinne Hofmann, urodzona w 1960r. mieszka obecnie w Szwajcarii. Biała Masajka stała się bestsellerem i została przetłumaczona na trzynaście języków. O dalszych losach bohaterki opowiada książka Żegnaj, Afryko .

Nowe - oparte na edycji angielskiej, zaktualizowanej w 2005 roku - wydanie książki, której polski przekład był wielokrotnie wznawiany. Niezwykłe życie założyciela wspólnoty Taizé opisane przez Kathryn Spink jest zilustrowane jego własnymi wspomnieniami, w których dzieli się on bardzo osobistymi refleksjami związanymi z dzieciństwem, domem rodzinnym i początkami wielkiego dzieła. Książka opisuje rodzenie się i rozwój idei będącej na wiele lat przed II Soborem Watykańskim zaczynem dzieła ekumenizmu i w miarę upływu czasu przyciągającej do Taizé coraz szersze kręgi entuzjastów. Tę niezwykle interesującą opowieść dodatkowo ubarwia bogaty materiał zdjęciowy. Książka niezbędna do zrozumienia fenomenu Taizé i osoby tragicznie zmarłego 16 sierpnia 2005 roku brata Rogera.

Naiwna nastolatka, Maria, ucieka z rodzinnej Majorki do Anglii. W Londynie poznaje Nasrada, znacznie od siebie starszego Afgańczyka i muzułmanina. Zakochana po uszy, wychodzi za niego za mąż. Krótki wyjazd do ojczyzny męża przeradza się w wieloletni koszmar życia w państwie talibów, w którym rządzi prawo szariatu, traktujące kobiety jak rzeczy. Całą historię opisała hiszpańska dziennikarka radiowa, do której Maria, już matka trojga dzieci, dodzwoniła się jakimś cudem z prośbą o pomoc... (źródło opisu: http://super-siodemka.pl/35,ksiazka-burka_milosci)

Całym życiem" nie jest klasycznym wojennym pamiętnikiem. To raczej sprawozdanie z wypełnionej pracy, zestawienie założeń z efektami, wreszcie rachunek sumienia dowódcy. Konspiracyjne harcerstwo stanowiło bezpośrednią kontynuację przedwojennego ZHP dostosowanego do warunków okupacji. Z jednej strony, jako jedna z instytucji podziemnego państwa, miało kontynuować jak najszerzej pojętą pracę wychowawczą. Równocześnie istniały zadania czysto wojskowe. Szare Szeregi należały do szerokiego zaplecza Armii Krajowej. Harcerski rodowód miały m.in. powstańcze bataliony "Zośka" i "Parasol", których walka stała się jednym z symboli powstańczej legendy. Książka Broniewskiego oddaje ten dwoisty, edukacyjny i zarazem militarny charakter harcerskiej służby. Autor przedstawia zadania i prace kolejnych stopni szaroszeregowej organizacji - najmłodszych "Zawiszaków", następnie Bojowych Szkół, wreszcie Grup Szturmowych. Przypomina typowe, jak i najbardziej znane akcje, w których brali udział harcerze. (Sam Broniewski dowodził między innymi słynną akcją pod Arsenałem). Relacja spisana została rzeczowym, niemal "dziennikarskim" językiem. Nie jest jednak świadectwem pozbawionym emocji. Naczelnik Szarych Szeregów musiał, bowiem, opisać śmierć większości spośród swoich kolegów i podwładnych. Powstaniu poświęcona jest piąta część - "Przełom". Sam opis nie wnosi niczego nowego do naszej wiedzy o warszawskiej walce, uświadamia natomiast różnorodność harcerskiej służby - od biorących udział w najcięższych walkach żołnierzy Grup Szturmowych, po zapełniających namiastkę zwykłego życia "Zawiszakach" z powstańczej poczty. Książka komendanta "Orszy" jest uzupełnieniem znanych ze szkolnych lektur prac Aleksandra Kamińskiego. (źródło opisu: http://www.sppw1944.org/index.html?http://www.sppw...(?).

Hülya ma 17 lat, kiedy wbrew jej woli ma zostać w Turcji wydana za mąż. Dzięki podstępowi udaje jej się uciec do Niemiec, gdzie się urodziła i dorastała. Gdy jej młodszej siostrze grozi ten sam los, postanawia uprowadzić Esme. Nie może liczyć na pomoc z żadnej strony, zostaje jej tylko jedna droga, która może ją zaprowadzić bezpośrednio do więzienia... (Opis z okładki)

Jeden jest ciężko chory. Drugi stracił łapę. Razem odzyskali sens i radość życia. Styczniowej nocy 2012 roku pięciomiesięczny owczarek anatolijski został przywiązany do torów kolejowych. Maszynista dostrzegł psa o kilka chwil za późno; Jednak szczeniak cudem przeżył, choć weterynarzom nie udało się uratować tylnej łapy. Na apel na Facebooku odpowiedzieli Colleen Drummond i Will Howkins. I tak Haatchi zamieszkał w ich domu. Colleen i Will razem wychowują syna Willa - ośmioletniego Owena. Chłopiec cierpi na rzadką genetyczną chorobę, która powoduje ciągłe napięcie mięśni, ból, zniekształca twarz i ciało. Sprawiła, że Owen był zamknięty w sobie i bardzo samotny. Ale kiedy pojawił się Haatchi, od razu pokochał okaleczonego, cudem uratowanego psa. A Haatchi, jak się okazało potem, miał uratować jego... Mały chłopiec i wielki pies. Niezwykli przyjaciele, którzy kochają się bezwarunkowo. Mimo cierpienia, radośni, pełni życia, otoczeni mnóstwem serdecznych ludzi poruszonych ich historią: ludzkiej dobroci i psiego hartu ducha. (Opis z okładki)

Poruszającą historię swego bohatera, Włodzimierza Łukicza Diergaczowa, autor poznał z pierwszej ręki: obaj zaprzyjaźnili się w obozie w Oświęcimiu. Na podstawie jego wspomnień powstała barwna opowieść o chłopcu, wychowywanym na ulicy wśród "bezprizornych", któremu udało się zostać lekarzem. I wtedy wybuchła wojna... Pełna przygód epopeja o radzieckim wychowaniu, godności, poniewierce i ucieczce z niewoli, by popaść w następną... (źródło opisu: Poznańskie, 1974)

Poruszającą historię swego bohatera, Włodzimierza Łukicza Diergaczowa, autor poznał z pierwszej ręki: obaj zaprzyjaźnili się w obozie w Oświęcimiu. Na podstawie jego wspomnień powstała barwna opowieść o chłopcu, wychowywanym na ulicy wśród "bezprizornych", któremu udało się zostać lekarzem. I wtedy wybuchła wojna... Pełna przygód epopeja o radzieckim wychowaniu, godności, poniewierce i ucieczce z niewoli, by popaść w następną... (źródło opisu: Poznańskie, 1974)