Opowieść o kraju udręczonym terrorem Envera Hoxhy, dyktatora, który po zerwaniu sojuszy z Jugosławią, Związkiem Radzieckim i Chinami uwierzył, że Albania może stać się samowystarczalną twierdzą komunizmu. O ludziach z dnia na dzień skazywanych na zesłanie, tylko dlatego że urodzili się w niewłaściwej rodzinie lub szeptem w czterech ścianach próbowali samodzielnie myśleć. O krwawych buntach w obozach pracy, tragicznych ucieczkach z kraju zamienionego w bunkier, o życiorysach ofiarowanych na ołtarzu ideologicznego raju i o tych, którzy je miażdżyli, nie bacząc na konsekwencje. Układając opowieści swoich bohaterów w chór przejmujących głosów, autorka odsłania fragment najczarniejszego okresu w historii Albanii i zapisuje kolejną kartę w księdze upadku wartości humanistycznych XX wieku.

Pamiętnik Stanisława Gabańskiego, seminarzysty z Tarnowa, opisuje życie kleryka-żołnierza w latach 1965–1967, czyli w okresie kulminacji antykościelnej polityki ekipy Gomułki. Jest więc, dodatkowo z tego powodu, cennym źródłem do badania historii polityki wyznaniowej PRL-u.

Anna Herbich przywraca pamięć o kobietach, bez których rewolucja Solidarności nie mogła się udać. Oddaje głos bohaterkom, które zbyt długo pozostawały w cieniu wielkiej historii.

Zygmunt Maciejewski, komisarz przedwojennej policji, już rok spędził w więzieniu i jest rozpracowywany przez okrutnego ubeka. Wprawdzie major Grabarz nie zdołał skłonić Zygi do kolaboracji, lecz wie, że dopnie swego. Maciejewski, policjant oddany swojej pracy i lojalny wobec prześladowanych kolegów po fachu, zgadza się pomóc nawet ubekowi, gdy ten – zupełnie nieoczekiwanie – żąda, by Zyga zapobiegł mającemu wybuchnąć pogromowi w Lublinie.

Zranione uczucia, niepewna przyszłość i miłość, która może ocalić Podczas gdy Maksymilian Petrycy toczy własną wojnę z demonami przeszłości, jego żona Maria prowadzi szczęśliwe i ustabilizowane życie. Przynajmniej tak się wydaje. Udane małżeństwo, kochające dzieci, nabierająca tempa kariera. I nagle te twarde słowa, które zmieniają wszystko. Nawet mąż nie daje jej wsparcia. Tylko czy on kiedykolwiek ją rozumiał? Stał się wrogiem właśnie wtedy, gdy najbardziej go potrzebowała. Gdy Maria poznaje przeszłość swojej rodziny, zaczyna inaczej patrzeć na to, co ją spotyka. Historia zatacza koło. Czy to, czego tak bardzo się lęka, może stać się dla niej nowym początkiem? Próba miłości to kolejna część bestsellerowej sagi rodu Petrycych, w której autorka w mistrzowski sposób opisuje, jak budowane przez lata szczęście rozpada się w jednej chwili przez ślepe zrządzenie losu. Najtrudniejsze wydarzenia przychodzą niespodziewanie. I odmieniają nas na zawsze. [opis wydawcy]

"Praca niniejsza podejmuje próbę ukazania skutków działania dwóch zbrodniczych, ludobójczych totalitaryzmów XX-wiecznych: nazizmu i komunizmu na wymienionym obszarze, dając równocześnie skromny zarys samoobrony w ramach działania Polskiego Państwa Podziemnego, będącego fenomenem w dziejach ludzkości." (źródło opisu: Wstęp)

"II wojna światowa przeszła do historii jako jeden z największych kataklizmów w dziejach ludzkości. Jej początkiem była napaść na Polskę hitlerowskich Niemiec 1 września i stalinowskiej Rosji Sowieckiej 17 września 1939 r. Dyrektywa Adolfa Hitlera dla wyższych dowódców Wehrmachtu wydana 22 sierpnia 1939 r. była jednoznaczna: "W wojnie decyduje nie słuszność, ale zwycięstwo. Nie miejcie litości. Bądźcie brutalni. Słuszność jest po stronie silniejszego. Działajcie z największym okrucieństwem. Całkowite zniszczenie Polski jest naszym celem wojskowym". Intencje Rosji Sowieckiej były podobne, choć działania bardziej podstępne i zakamuflowane. Wynikały one z paktu zawartego przez Ribbentropa i Mołotowa 23 sierpnia 1939 r. Po 5 tygodniach bohaterskich walk armia polska uległa naporowi wojsk niemieckich i sowieckich. Ziemie polskie i dobra materialne zostały podzielone między zwycięzców." (źródło opisu: "Wstęp")

W książce omawiane są takie tematy jak: Korzenie ludobójstwa, Wyrok masonerii, Sprzedani zbirom, Ujarzmienie wyzwolonych, Socjotechnika sowieckiej okupacji, Prawo rasy wyższej, Ostoje terroru, Zbrodnicze metody śledcze, Prowokacja jako metoda, Wojna z Kościołem i wiarą, Gułag myśli i słów, Od grudnia do grudnia i z powrotem, Rozbiórka Sowłagru, Rządy złodziei.

Autor stawia w niej szokującą tezę: bolszewizm był gorszy od nazizmu, a Stalin gorszy od Hitlera. I na potwierdzenie tej tezy ma mocne argumenty. Piotr Zychowicz opisuje zapomniane bestialskie zbrodnie popełnione przez Sowietów oraz wywiadowczą wojnę między II RP a ZSRS. W Sowietach znalazły się też opowieści o wielkich prowokacjach KGB i krwawych wewnętrznych czystkach. O gwałcicielach z Armii Czerwonej i kanibalach z łagrów GUŁagu. Autor rozprawia się również z mitami „wielkiej wojny ojczyźnianej”, które stanowią fundament polityki historycznej współczesnej Rosji. (źródło opisu: DW Rebis, 2016)

Białoruś w Sroce na szubienicy to kraj rządzony dyktatorską ręką, w którym polityczni dysydenci są więzieni w wirtualnych obozach koncentracyjnych. Powieściowa antyutopia Bacharewicza – zdawałoby się koszmar rodem z Kafki lub Nabokova – nieoczekiwanie przeszła z przestrzeni wirtualnej do realnej latem 2020 roku, gdy Białorusini wyszli na ulice w proteście przeciwko sfałszowaniu wyborów prezydenckich przez reżym Łukaszenki. Wówczas władze naprędce wybudowały w lesie koło Słucka obóz masowego internowania z barakami, ogrodzeniem z drutu kolczastego i wieżyczkami strażniczymi, a nawet zdążyły umieścić w nim pierwszych więźniów, gdyż w aresztach i więzieniach brakowało już miejsc. Reżym wycofał się z tego przedsięwzięcia parę dni po tym, jak sprawa obozu została nagłośniona przez niezależne media. Sroka na szubienicy nie jest wyłącznie powieścią polityczną. Odnajdziemy w niej zagadkę kryminalną z elementami dreszczowca, a także swoistą odmianę Bildungsroman, ukazującą dojrzewanie zwyczajnej dziewczyny w społeczeństwie postsowieckim, która nie zdaje sobie sprawy (jak sroka na obrazie Bruegla), w jak złowrogim miejscu się znajduje i jaką rolę odgrywa jako urzędniczka w zarządzie obozów koncentracyjnych. W opowieść wkomponowane są fragmenty prozy eseistycznej, w których narrator rozważa rozpad ludzkiego ciała po śmierci, emigrację z Europy do Ameryki w XIX wieku, sztukę przygotowywania woskowych kopii ciała ludzkiego we Włoszech, naturę Rosji, niemieckie pociągi Intercity, lub wygłasza złośliwą filipikę przeciwko pisarstwu Coelho. Mamy tutaj wreszcie historię miłosną, opowiedzianą sugestywnie i z psychologiczną głębią. Sam autor powiedział o niej: Dwanaście rozdziałów tej powieści to dwanaście wędrówek po kobiecym ciele.

Druga część wywiadów przeprowadzonych przez Kajetana Rajskiego z dziećmi Żołnierzy Wyklętych. BOHATEROWIE TOMU DRUGIEGO: - Kazimierz Jachimek, syn Józefa Jachimka ps. "Stalin" - Magdalena Zarzycka-Redwan, córka Władysława Zarzyckiego - Romuald Rajs, syn kpt. Romualda Rajsa ps. "Bury" - Wojciech Borzobohaty, syn ppłk. Wojciecha Borzobohatego ps. "Wojan" - Maciej Chojecki, syn chor. Antoniego Chojeckiego ps. "Ślepowron" - Wiktor Kania, syn por. Wiktora Kani ps. "Andrzej" - Bożena Przybyłowska, córka por. Jana Przybyłowskiego ps. "Onufry" - Arkadiusz Płaszczyński, syn chor. Witolda Boruckiego ps. "Babinicz" - Zygmunta Barańska, córka por. Zygmunta Szymanowskiego ps. "Jezierza" - Stanisław Sojczyński, syn kpt. Stanisława Sojczyńskiego ps. "Warszyc" - Kazimierz Komoszyński ps. "Kajtek", syn Bronisława Komoszyńskiego - Zbigniew Kuraś, syn mjr. Józefa Kurasia ps. "Ogień".