Z okładki: Tytuł znanej trylogii H.H. Kirsta może być nie zrozumiały dla czytelnika polskiego. Cyfry 08/15 określają wzór lekkiego karabinu maszynowego systemu Maxim, który w armii niemieckiej dwukrotnie unowocześniano - w roku 1908 i 1915. Mimo wprowadzonych zmian konstrukcja pozostała w zasadzie taka sama i w związku z tym określenie "Null-acht-fünfzehn" (zero-osiem-piętnaście) nabrało idiomatycznego znaczenia w potocznym języku niemieckim. Odpowiada ono mniej więcej polskiemu "znowu to samo" albo "według starego schematu". Nadając taki tytuł swej książce Kirst pragnął niewątpliwie podkreślić, że militaryzm i szowinizm hitlerowski III Rzeszy nie były nowymi zjawiskami i stanowiły kontynuację niechlubnych tradycji czasów wilhelmowskich. Tytuły poszczególnych tomów: 1 - Awanturnicza rewolta bombardiera Ascha 2 - Osobliwe przygody wojenne żołnierza Ascha 3 - Niebezpieczny triumf wojskowy żołnierza Ascha

Z okładki: Tytuł znanej trylogii H.H. Kirsta może być nie zrozumiały dla czytelnika polskiego. Cyfry 08/15 określają wzór lekkiego karabinu maszynowego systemu Maxim, który w armii niemieckiej dwukrotnie unowocześniano - w roku 1908 i 1915. Mimo wprowadzonych zmian konstrukcja pozostała w zasadzie taka sama i w związku z tym określenie "Null-acht-fünfzehn" (zero-osiem-piętnaście) nabrało idiomatycznego znaczenia w potocznym języku niemieckim. Odpowiada ono mniej więcej polskiemu "znowu to samo" albo "według starego schematu". Nadając taki tytuł swej książce Kirst pragnął niewątpliwie podkreślić, że militaryzm i szowinizm hitlerowski III Rzeszy nie były nowymi zjawiskami i stanowiły kontynuację niechlubnych tradycji czasów wilhelmowskich. Tytuły poszczególnych tomów: 1 - Awanturnicza rewolta bombardiera Ascha 2 - Osobliwe przygody wojenne żołnierza Ascha 3 - Niebezpieczny triumf wojskowy żołnierza Ascha

Człowiek, którego wtrącono za mury Pawiaka wiedział, że wchodzi w cień śmierci. Poznając dzieje Pawiaka nie dziwimy się tym nielicznym, którzy nie wytrwali, podziwiamy natomiast heroizm tych niezłomnych. A było ich tysiące. (źródło opisu: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1980).

Pełna dramatyzmu powieść obyczajowa w realiach XVIII stulecia. Kiedy do Kassel przybył Robert Skelnik, miał się spełnić sen księcia o wyprodukowaniu własnego złota. Owo marzenie jednak prysło, geniusz okazał się bowiem oszustem i zniknął, a wraz z nim powierzony mu szlachetny kruszec. Rozwiały się również marzenia Anny Skelnik, gdy niedługo po ucieczce męża nadeszła wiadomość o zatonięciu statku, którym płynął do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia. Musiała przeboleć stratę, lecz nie zapomniała. Dwadzieścia lat później poznaje prawdę: Robert żyje w Nowym Jorku, a listy od niego zatrzymywał jej drugi mąż. Anna przebacza mężczyźnie, z którym spędziła długie spokojne lata, ale wciąż nie opuszcza jej myśl o człowieku, z którym niegdyś zaznała chwil prawdziwego szczęścia.

"Afery generałów" to, jak określa to sam autor, fabularyzowany dokument dotyczący życia intymnego prominentów III Rzeszy. Hitler, Himmler, Goering, Fritsch, Hess, Guderian, Jodl, Rommel... Cóż oni nie wyczyniali. "Afery generałów" to książka będąca jedną z najlepszych powieści Hansa Hellmuta Kirsta, można ją czytać jednym tchem i to kilka razy.

Jane Coulfield, studentka filozofii Uniwersytetu Harvarda, w 1936 roku udaje się do Niemiec, by poznać lepiej filozofię Martina Heideggera i zrozumieć naturę Rzeszy pod rządami Hitlera. Nawiązuje tam przelotny, jak wówczas myśli, romans z młodym Niemcem. Z czasem jej sytuacja komplikuje się i musi uciekać – jedzie do Francji, gdzie zaszywa się na kilka lat. Jednak po wybuchu wojny przeszłość nieoczekiwanie daje o sobie znać... W wyniku splotu różnych okoliczności Jane dociera do Jugosławii i trafia do piekła Jasenovaca, straszliwego obozu prowadzonego przez chorwackich ustaszy. Tam zmierzy się z uosobieniem zła – byłym księdzem, komendantem Miroslavem Filipoviciem-Majstoroviciem. Czy starczy jej siły, nie tylko fizycznej, by przetrwać? Bohaterka spotyka na swojej drodze postaci historyczne, wśród nich jugosłowiańskiego komunistę i przyszłego prezydenta Josipa Broza-Titę, amerykańską powieściopisarkę Gertrude Stein czy niemiecką filozofkę Hannah Arendt. Jej niezwykłe losy toczą się na tle znanych z historii wydarzeń – akcja rozgrywa się m.in. na pokładzie statku „Andrea Doria”, który uległ katastrofie w 1956 roku.

Współczesnym więzieniem wierzącego człowieka jest kościelny system, który niemal od zarania służy interesom spasionej hierarchii. Perfidia polega na tym, że żywi się on człowiekiem. Nie chodzi tylko o wyzysk i pazerność. Kościół żywi się poczuciem winy jednostki, strzegąc „jedynej słusznej” recepty na życie. Ma nią być ślepe posłuszeństwo i pokora. Trzymając się faktów, autorzy kreślą kryminalną historię kościoła, który łupił i mordował ofiary kolonialnej opresji w Kanadzie, przyuczał kobiety w Irlandii do kultury gwałtu, cynicznie wmawiał ustami „świętej” matki Teresy, że cierpienie uświęca, więc nie należy go uśmierzać, prześladował gejów dehumanizującym ich głosem uciekających często przed własną tożsamością seksualną kościelnych liderów. „Babilon” pokazuje też kościół skorumpowany przez ludzi władzy, uwikłany w wojny polityczne, zalękniony wizją synodu, w którym wierni na równi z kapłanami decydują o jego kształcie. Wreszcie kościół, który nienawidzi kobiet. To nie jest książka antykościelna.

Kontynuacja losów bohaterów „Zapachu Mazur”- Julianny, Krzysztofa, Trudy… Obraz współczesnych Mazur przeplata się tu z dramatycznymi wydarzeniami schyłku Prus Wschodnich. Rok 1945 dla mieszkańców Prus Wschodnich wcale nie oznacza końca wojny. Wkroczenie Armii Czerwonej przewartościowuje cały dotychczasowy świat. Zaczyna się rozpaczliwa ucieczka ludności cywilnej w stronę Zalewu Wiślanego. Siostry, Anna i Truda, za wszelką cenę pragną przeżyć wojenną zawieruchę. W ich codzienną rzeczywistość wpisany jest strach, upokorzenie i krzywda. Aby przetrwać, muszą nauczyć się życia na nowo. Otoczone systemem okołowojennych pułapek, wyznaczają sobie nowe priorytety, uczą się różnych oblicz ludzkich, podejmują trudne decyzje. Robią to, aby żyć, tak zwyczajnie, jak młode kobiety, aby kochać i być kochanymi [opis wydawcy].

Nowe wydanie najgłośniejszej książki wybitnego brytyjskiego historyka! Dzięki nieznanym wcześniej dokumentom Antony Beevor dokonuje pasjonującej rekonstrukcji ostatnich miesięcy istnienia III Rzeszy. Berlin 1945. Upadek opowiada o fanatyzmie i odwadze, poświęceniu i żądzy zemsty. Przywołuje dni bezpardonowej walki, kiedy droga marszu zwycięskiej Armii Czerwonej spłynęła krwią ludności cywilnej, a szalone rozkazy zamkniętego w bunkrze Hitlera skazywały nawet czternastoletnich chłopców na pewną śmierć pod gąsienicami radzieckich czołgów. Beevor wyjaśnia motywy Stalina, gotowego poświęcić każdą liczbę żołnierzy, by zdobyć Berlin przed aliantami. Historia upadku miasta, której czytelnik staje się świadkiem, pokazuje, jak bardzo życie milionów ludzi zależało od decyzji polityków i dowódców. Epickie obrazy walk połączone z wstrząsającymi opisami zbrodni, morderstw i gwałtów odsłaniają okrutne oblicze wojny.

"Błyskawiczne dziewczyny" Hansa Hellmuta Kirsta - autora nie wymagającego chyba rekomendacji - to jedna z najatrakcyjniejszych jego powieści. Bohaterkami są dziewczęta wojskowej służby pomocniczej kobiet, pracownice łączności, odbywające służbę na południu Niemiec (to, nawiasem mówiąc, miejsce akcji niejednej powieści Kirsta, od "Fabryki oficerów" po "Wyprzedaż bohaterów") w ostatnim roku wojny. Autor - mistrz kreowania wyrazistych, krwistych postaci - ukazuje nieludzkie stosunki panujące w armii niemieckiej, upadek moralny żołnierzy i ich przełożonych, cyniczne wyzyskiwanie pseudopatriotycznych haseł oraz uprawianie prywaty w kołach wojskowych.

„Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny” to obraz rodziny, która dorobiła się fortuny na handlu zbożem w oparciu o własną firmę. Nestor rodu, Jan Buddenbrook, planuje dalszy rozwój przedsiębiorstwa, w co angażuje swoje dzieci: Tomasza, Chrystiana i Antonię; jednak już sam tytuł zapowiada, że życie nie sprosta jego oczekiwaniom. Familia Buddenbrooków funkcjonuje w służbie pieniądza, tylko wystarczająco duży kapitał daje społeczne poważanie, zapewnia eksponowane stanowiska i przynosi spokojny sen. Osiągnięcie sukcesu finansowego staje się religią, a pieniądz bogiem, epatowanie bogactwem zastępuje dobre maniery i jest sprawą honoru dla prawomyślnych członków rodziny. Buddenbrokowie to „arystokracja pieniądza” aspirująca do bycia elitą społeczną, lecz od prawdziwej arystokracji dzielą ją „lata świetlne”. Poświęcenie się dla dobra rodzinnego interesu nie przynosi oczekiwanego szczęścia i ukojenia, a jedynie konflikt pomiędzy potrzebami firmy a osobistymi pragnieniami w zakresie życia uczuciowego, rozwoju duchowego i intelektualnego. Przyszedł czas, aby na nowo odczytać powieść Tomasza Manna, żyjemy w czasach, gdy sukcesowi zawodowo-finansowemu podporządkowana jest większość naszych działań, począwszy od tresowania najmłodszych na niezliczonych zajęciach dodatkowych, „wyścigu szczurów” w szkole i w pracy, po masowe zadłużanie się w celu potwierdzenia swego sukcesu. Po raz kolejny potwierdza się to, co Mann wiedział już w wieku 25 lat: że nie da się trwale budować bez oparcia w wartościach wyższych, obecny światowy kryzys finansowy wyraźnie to potwierdza; oby nie doszło do tego, czego wielu się obawia: że kryzys wartości doprowadzi do upadku zachodniej cywilizacji.(źródło opisu:https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=544873)

„Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny” to obraz rodziny, która dorobiła się fortuny na handlu zbożem w oparciu o własną firmę. Nestor rodu, Jan Buddenbrook, planuje dalszy rozwój przedsiębiorstwa, w co angażuje swoje dzieci: Tomasza, Chrystiana i Antonię; jednak już sam tytuł zapowiada, że życie nie sprosta jego oczekiwaniom. Familia Buddenbrooków funkcjonuje w służbie pieniądza, tylko wystarczająco duży kapitał daje społeczne poważanie, zapewnia eksponowane stanowiska i przynosi spokojny sen. Osiągnięcie sukcesu finansowego staje się religią, a pieniądz bogiem, epatowanie bogactwem zastępuje dobre maniery i jest sprawą honoru dla prawomyślnych członków rodziny. Buddenbrokowie to „arystokracja pieniądza” aspirująca do bycia elitą społeczną, lecz od prawdziwej arystokracji dzielą ją „lata świetlne”. Poświęcenie się dla dobra rodzinnego interesu nie przynosi oczekiwanego szczęścia i ukojenia, a jedynie konflikt pomiędzy potrzebami firmy a osobistymi pragnieniami w zakresie życia uczuciowego, rozwoju duchowego i intelektualnego. Przyszedł czas, aby na nowo odczytać powieść Tomasza Manna, żyjemy w czasach, gdy sukcesowi zawodowo-finansowemu podporządkowana jest większość naszych działań, począwszy od tresowania najmłodszych na niezliczonych zajęciach dodatkowych, „wyścigu szczurów” w szkole i w pracy, po masowe zadłużanie się w celu potwierdzenia swego sukcesu. Po raz kolejny potwierdza się to, co Mann wiedział już w wieku 25 lat: że nie da się trwale budować bez oparcia w wartościach wyższych, obecny światowy kryzys finansowy wyraźnie to potwierdza; oby nie doszło do tego, czego wielu się obawia: że kryzys wartości doprowadzi do upadku zachodniej cywilizacji.(https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=544873).

„Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny” to obraz rodziny, która dorobiła się fortuny na handlu zbożem w oparciu o własną firmę. Nestor rodu, Jan Buddenbrook, planuje dalszy rozwój przedsiębiorstwa, w co angażuje swoje dzieci: Tomasza, Chrystiana i Antonię; jednak już sam tytuł zapowiada, że życie nie sprosta jego oczekiwaniom. Familia Buddenbrooków funkcjonuje w służbie pieniądza, tylko wystarczająco duży kapitał daje społeczne poważanie, zapewnia eksponowane stanowiska i przynosi spokojny sen. Osiągnięcie sukcesu finansowego staje się religią, a pieniądz bogiem, epatowanie bogactwem zastępuje dobre maniery i jest sprawą honoru dla prawomyślnych członków rodziny. Buddenbrokowie to „arystokracja pieniądza” aspirująca do bycia elitą społeczną, lecz od prawdziwej arystokracji dzielą ją „lata świetlne”. Poświęcenie się dla dobra rodzinnego interesu nie przynosi oczekiwanego szczęścia i ukojenia, a jedynie konflikt pomiędzy potrzebami firmy a osobistymi pragnieniami w zakresie życia uczuciowego, rozwoju duchowego i intelektualnego. Przyszedł czas, aby na nowo odczytać powieść Tomasza Manna, żyjemy w czasach, gdy sukcesowi zawodowo-finansowemu podporządkowana jest większość naszych działań, począwszy od tresowania najmłodszych na niezliczonych zajęciach dodatkowych, „wyścigu szczurów” w szkole i w pracy, po masowe zadłużanie się w celu potwierdzenia swego sukcesu. Po raz kolejny potwierdza się to, co Mann wiedział już w wieku 25 lat: że nie da się trwale budować bez oparcia w wartościach wyższych, obecny światowy kryzys finansowy wyraźnie to potwierdza; oby nie doszło do tego, czego wielu się obawia: że kryzys wartości doprowadzi do upadku zachodniej cywilizacji.(https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=544873).