Ochotnicze Straże Pożarne, jak pisał Józef R. Szaflik, "należą do nastarszych a zarazem najbardziej zasłużonych dla społeczeństwa organizacji. Rola, jaką one odgrywały, wynikała nie tylko stąd, że walczyły z niszczącą kraj plagą pożarów, co było ich podstawowym obowiązkiem statutowym. W okresie zaborów, a nawet nhiepodległego już państwa, będąc często jedyną organizacją w mieście, miasteczku czy wsi, ochotnicze straże pożarne odgrywały rolę czynnika inspirującego i organizującego środowisko do działalności politycznej, społecznej, kulturalno-oswiatowej a nierzadko nawet i gospodarczej". (ze "Wstępu")

Prezentowana praca przedstawia pierwszą całościowo opracowaną biografię Alberta księcia strzeleckiego, wywodzącego się z górnośląskiej linii Piastów. Ten, żyjący w latach 1300-1370/1, książę niewątpliwie jest postacią godną uwagi. Biografia analizuje kontakty Alberta strzeleckiego z dworem cesarskim, czeskim, węgierskim oraz polskim. Niniejsza publikacja to także próba odpowiedzi na pytanie o możliwości i perspektywy, które stały przed księciem strzeleckim względem otaczających go potężnych sąsiadów. (opis z okładki)

Pamiętnik Stanisława Gabańskiego, seminarzysty z Tarnowa, opisuje życie kleryka-żołnierza w latach 1965–1967, czyli w okresie kulminacji antykościelnej polityki ekipy Gomułki. Jest więc, dodatkowo z tego powodu, cennym źródłem do badania historii polityki wyznaniowej PRL-u.

Pisząc o swoim domu, o starych fotografiach, krzyżykach, akwarelach (...), Królikowski proponuje Czytelnikowi sposób, w jaki on ma spojrzeć na dom swój własny, na zbiory swoich rodzinnych pamiątek. Autor `Gawęd` zaprasza do gry z pamięcią, uczy jak z każdego przedmiotu wysnuć narrację, jak przypisać przedmiotom ich symboliczną wartość (...) Każdy tekst z tego zbioru może być tematem rozmowy o wielorakich związkach kultury materialnej z duchową. (...) Prosta literacka formuła gawęd, wysnutych ze spojrzenia na zgromadzone we własnym mieszkaniu pamiątki, zaowocowała różnorodnością tematyczną i bogactwem nastrojów ... od szeptu zwierzenia po erudycyjny popis, towarzyski żart, nostalgiczne wspomnienie Gandalf.com.pl

Ziemomysł, wnuk Konrada I Mazowieckiego, młodszy (rodzony) brat Leszka Czarnego i starszy (przyrodni) brat Władysława Łokietka, od grudnia 1267 roku - po śmierci ojca Kazimierza I, władcy łęczycko-kujawskiego - panował w północnej części Kujaw, ze stolicą w Inowrocławiu. Panowanie rozpoczął z niebywałym rozmachem. Witał w swoim księstwie ciągnącego do Prus wielkiego króla czeskiego Przemysła Ottokara II, z przybyciem którego powiało na Kujawach "wielkim światem". Za sprawą krótko goszczącego króla zmienił kurs polityczny, jakim podążały Kujawy za życia jego ojca Kazimierza I. Wierzył, że po ułożeniu się z dotychczasowymi wrogami (z Krzyżakami i zwłaszcza z biskupem wrocławskim Wolimirem, osobowością tak nieprzeciętną, jaki i kontrowersyjną) pokieruje swym państwem lepiej niż jego zmarły ojciec. Nie minął nawet rok, gdy przyszła pierwsza katastrofa. Zmiana politycznego kursu siłą rzeczy odsunąć musiała od władzy niektórych moznych, któzy dotychczas nadawali ton wydarzeniom, inni zdecydowali się przenieść na dwór wdowy po Kazimierzu I, Eufrozyny. Już w pierwszym roku panowania, w 1268 r., Ziemomysł przeżył bunt możnych, których od władzy odsunął, a któzy szukali wsparcia u księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego. Ten, zagorzały przeciwnik już Kazimierza I, swój wrogi stosunek przeniósł i na Ziemomysła. W konsekwencji, w 1271 roku, młody książę usunięty został ze swego inowrocławskiego władztwa. Wielu zabiegów kosztowało jego starszego brata, Leszka Czarnego, uzyskanie zgody wszystkich zainteresowanych, by po siedmiu latach Ziemomysł mógł powrócić do okrojonego terytorialnie przez sąsiadów księstwa inowrocławskiego. (źródło opisu: http://www.wydawnictwoavalon.pl/%C5%9Aredniowiecze...(?))