Z okładki: Tytuł znanej trylogii H.H. Kirsta może być nie zrozumiały dla czytelnika polskiego. Cyfry 08/15 określają wzór lekkiego karabinu maszynowego systemu Maxim, który w armii niemieckiej dwukrotnie unowocześniano - w roku 1908 i 1915. Mimo wprowadzonych zmian konstrukcja pozostała w zasadzie taka sama i w związku z tym określenie "Null-acht-fünfzehn" (zero-osiem-piętnaście) nabrało idiomatycznego znaczenia w potocznym języku niemieckim. Odpowiada ono mniej więcej polskiemu "znowu to samo" albo "według starego schematu". Nadając taki tytuł swej książce Kirst pragnął niewątpliwie podkreślić, że militaryzm i szowinizm hitlerowski III Rzeszy nie były nowymi zjawiskami i stanowiły kontynuację niechlubnych tradycji czasów wilhelmowskich. Tytuły poszczególnych tomów: 1 - Awanturnicza rewolta bombardiera Ascha 2 - Osobliwe przygody wojenne żołnierza Ascha 3 - Niebezpieczny triumf wojskowy żołnierza Ascha

Z okładki: Tytuł znanej trylogii H.H. Kirsta może być nie zrozumiały dla czytelnika polskiego. Cyfry 08/15 określają wzór lekkiego karabinu maszynowego systemu Maxim, który w armii niemieckiej dwukrotnie unowocześniano - w roku 1908 i 1915. Mimo wprowadzonych zmian konstrukcja pozostała w zasadzie taka sama i w związku z tym określenie "Null-acht-fünfzehn" (zero-osiem-piętnaście) nabrało idiomatycznego znaczenia w potocznym języku niemieckim. Odpowiada ono mniej więcej polskiemu "znowu to samo" albo "według starego schematu". Nadając taki tytuł swej książce Kirst pragnął niewątpliwie podkreślić, że militaryzm i szowinizm hitlerowski III Rzeszy nie były nowymi zjawiskami i stanowiły kontynuację niechlubnych tradycji czasów wilhelmowskich. Tytuły poszczególnych tomów: 1 - Awanturnicza rewolta bombardiera Ascha 2 - Osobliwe przygody wojenne żołnierza Ascha 3 - Niebezpieczny triumf wojskowy żołnierza Ascha

Jest to ilustrowany, popularnonaukowy słownik znaczeniowy, poświęcony omówieniu najważniejszych pojęć z zakresu tworzyw sztucznych, chemii polimerów , technologii ich produkcji. W drugiej części słownika podano opis najczęstszych zastosowań tworzyw sztucznych w życiu codziennym, gospodarstwie domowym, w przemyśle lekkim i maszynowym. Słownik przeznaczony jest dla najszerszego kręgu czytelników.

Powieść dokumentalna o zamachu na Hitlera, zorganizowanym 20 lipca 1944 roku przez grupkę jego oficerów i generałów, którzy nie mogąc mu przebaczyć , że przegrywa wojnę i ściąga Niemcy w przepaść, pragnęli go w ostatniej chwili przed klęską usunąć i ratować jeszcze, co się da: czyli dogadać się z przeciwnikami na Zachodzie, ale kontynuować wojnę z całą bezwzglęnością na Wschodzie. Putrament opisuje mało znane szczegóły tego nieudanego puczu, ukazując sylwetki głównych zamachowców i ich przeciwników, przebieg wydarzeń godzina po godzinie oraz przyczyny fiaska.

Uprzednio tak pełna optymizmu, kipiąca temperamentem Léa pod wpływem przeżyć wojennych popada w depresję. Czy znajdzie w sobie dość siły, aby ją przezwyciężyć?...

"Afery generałów" to, jak określa to sam autor, fabularyzowany dokument dotyczący życia intymnego prominentów III Rzeszy. Hitler, Himmler, Goering, Fritsch, Hess, Guderian, Jodl, Rommel... Cóż oni nie wyczyniali. "Afery generałów" to książka będąca jedną z najlepszych powieści Hansa Hellmuta Kirsta, można ją czytać jednym tchem i to kilka razy.

Wojna trwa. Okupacja obejmuje już cały kraj. Coraz wyraźniej zaznacza się podział na Francję walczącą i Francję kolaborującą. Paryż też jest już inny i tam istnieje aleja, która staje się symbolem martyrologii. Tortury, rozstrzeliwanie zakładników w odwet za zamachy, kolejki po żywność, brak opału... Ale pozornie życie biegnie swoim torem, pełne kawiarnie, premiery w teatrach, wystawy dzieł sztuki. A Léa? Niczym wytrawna aktorka wciela się w rolę narzuconą jej przez los. Podejmując największe ryzyko niesie pomoc więzionym, prześladowanym, skazanym na śmierć. Uczestniczy w ruchu oporu. Broni gniazda rodzinnego, które może się dostać w niepowołane ręce. A zarazem jest tą samą Léą - piękną, pełną temperamentu, rozmiłowaną w uciechach życia dziewczyną.

Wiatr zacina siąpiącym deszczem. To ma być maj, myśli melancholijnie Klepacz. Poniektórzy twierdzą, że powinno się chodzić po deszczu, to się urośnie. Ale mnie to chyba nie pomoże. Po czterdziestce ?! Zastanawia się z odcieniem wisielczego humoru...(fragment książki).

Start literacki lwowskiego robotnika Jana Brzozy był trudny i ciekawy. W raku 1932 wziął udział w konkursie na pamiętnik bezrobotnego, ogłoszonym przez Instytut Gospodarstwa Społecznego. Uzyskał wówczas nagrodę. Jego wybitna powieść "Dzieci" (1936 r.) zapewnia mu trwałe miejsce w literaturze polskiej. Po wojnie Jan Brzoza przenosi się na Śląsk i staje się przede wszystkim pisarzem tego regionu. Na terenie Śląska Cieszyńskiego rozgrywa się też akcja "Beskidzkich nocy", nowej powieści Brzozy, który z pasją kreśli w niej obraz walk z dywersyjnymi organizacjami w latach 1945-47. Z pasją, prawdziwie i interesująco.

Opowiadania: - Reduta - Bez diabła - Życie raz jeszcze

Powieść "Bez ojczyzny" zamyka trylogię historyczną Marka Sadzewicza ("Skrzydła i buńczuki", "Powrót Katarzyny") i tak się złożyło, że jej głównym bohaterem stał się niejaki Piaff. Za jego pośrednictwem autor przekazuje sceny epoki, jaka nastąpiła po śmierci Jana III Sobieskiego. Od początku cyklu Sadzewicz stworzył pojazd chrononautyczny podróżujący w czasie. Pozwala to spojrzeć na odległe wydarzenia z zewnątrz, bez konieczności utożsamiania się z ludźmi sprzed około trzech setek lat. Piaff, człowiek przypadkowy, bez odpowiedniego przygotowania historycznego, samowolnie wsiadł do tego pojazdu i nacisnął guzik. Jego przygody, niezwykłe sytuacje, rozgrywające się na jego oczach, jego sądy - człowieka współczesnego - o ludziach i wydarzeniach początków XVIII wieku są nurtem wiodącym, wokół którego rozwija się barwna panorama czasu i ludzi. Pan Piaff prezentuje galerię nie byle jaką: królowie polscy August II i Stanisław Leszczyński, car Piotr I, król szwedzki Karol XII, hetman kozacki Iwan Mazepa, wreszcie Stanisław Poniatowski, późniejszy ojciec króla. Autor "Powrotu Katarzyny" nie byłby sobą, gdyby nie wprowadził pięknych kobiet; jest ich trzy, każda odmienna urodą i charakterem. Elżbieta Sieniawska, wielka dama i cyniczna miłośnica, hrabina Dolska, którą los uczynił awanturnicą, Motria Koczubejówna, nieślubna żona Mazepy, współuczestniczka jego planów. Na tle ponurej epoki, wiodącej Polskę do ostatecznej klęski, świeci nikła, ale widoczna iskra optymizmu i nadziei. ( źródło opisu: okładka)

Jest to opowieść historyczna z czasów cesarstwa bizantyjskiego. Jej kanwę stanowi prawdziwe wydarzenie z VIII wieku n.e., kiedy to garstka śmiałków w ciągu jednej nocy opanowała potężną twierdzę, jaką był ówczesny Konstantynopol. Ale spoza barwnej mozaiki dziejów wyłaniają się problemy nader aktualne: jaki wpływ ma posiadanie władzy na jednostkę? Jak powstają legendy dotyczące władców? Tak więc z atrakcyjną treścią łączą się tu pytania, na które i współczesność nie udzieliła jeszcze jednoznacznej odpowiedzi. (Opis z okładki)

Trzymająca w napięciu niemal sesnacyja powieść której akcja toczy się w latach powojennych, w okresie walk z bandami i podziemiem na Podlasiu i Białostocczyźnie. Autor oparł częściowo fabułę książki na własnych przeżyciach i autentycznych dokumentach. (źródło opisu: oryginał książki).

"Błyskawiczne dziewczyny" Hansa Hellmuta Kirsta - autora nie wymagającego chyba rekomendacji - to jedna z najatrakcyjniejszych jego powieści. Bohaterkami są dziewczęta wojskowej służby pomocniczej kobiet, pracownice łączności, odbywające służbę na południu Niemiec (to, nawiasem mówiąc, miejsce akcji niejednej powieści Kirsta, od "Fabryki oficerów" po "Wyprzedaż bohaterów") w ostatnim roku wojny. Autor - mistrz kreowania wyrazistych, krwistych postaci - ukazuje nieludzkie stosunki panujące w armii niemieckiej, upadek moralny żołnierzy i ich przełożonych, cyniczne wyzyskiwanie pseudopatriotycznych haseł oraz uprawianie prywaty w kołach wojskowych.

Hans Hellmut Kirst, znany pisarz zachodnioniemiecki, należący wraz z Günterem Grassem i Heinrichem Böllem do liberalizującej lewicy, od ponad trzydziestu lat tropi w swoich licznych publikacjach zasadniczy problem: winy Niemców. Czy winien był absolutnie cały naród, bez żadnego wyjątku? Czy istotnie nikt nie usiłował przeciwstawić się złu? A jeśli był ten "jedyny sprawiedliwy w Sodomie", to jakimi intencjami się powodował? Wnikliwą analizę takiego właśnie "jedynego sprawiedliwego" przeprowadza Kirst w swojej najnowszej powieści "Bunt żołnierzy", dotyczącej nie tylko samego zamachu na Hitlera 20 lipca 1944, ale zwłaszcza tego pandemonium okrucieństwa, sadyzmu, zbrodniczej służalczości, cynizmu, mściwości i poczucia pychy tych, którzy tym razem byli "na wierzchu". Powieść, choć trzyma się wiernie faktów, jest jak najdalsza od suchej relacji dokumentalnej, lekko fabularyzowanej, których na temat "20 lipca 1944" było setki. Kirst z bezprzykładną wręcz pasją, chciałoby się rzecz - z furią, demaskuje głupotę, serwilizm, tchórzostwo, bezradność, małostkowość, oportunizm i niepojęty brak wyobraźni w szeregach wysoko postawionych oficerów Wehrmachtu i działaczy protestanckich, przygotowujących spisek, a następnie organizujących zamach na Hitlera. Tak więc, poza jedynym człowiekiem, celowo literacko wykreowanym na herosa bez skazy, Kirst nie szczędzi absolutnie nikogo, jakby chciał rzec, że w tym systemie, w systemie totalitarnym, nieludzkim i antyhumanistycznym, nie może być mowy o sprawiedliwości, dobru, szlachetności. Powieść Kirsta jest gorzką lekcją również dla współczesności, w której wciąż jeszcze tułają się duchy totalitaryzmu i uniformizacji.

Miłośnicy powieści historycznej otrzymują [...] pasjonującą lekturę. Tematem jej jest głośna w XVII w. sprawa urodzonego w Prusach polskiego szlachcica Ludwika Kalksteina-Stolińskiego, sądzonego i straconego w Kłajpedzie z rozkazu elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma. Losy bohatera ukazane zostały na tle burzliwej i barwnej epoki, jaką były ostatnie lata panowania Jana Kazimierza i pierwszego jego następcy Michała Korybuta. Dzieje bohatera obfitują więc w wiele dramatycznych wydarzeń. Są tu potyczki i sejmikowanie przy szczęku szabel, surowe, żołnierskie życie obozowe i sielankowe - na łonie rodziny, burdy i pohulanki, tragiczna miłość, porwanie i uprowadzenie dziewczyny; wszystko to komponuje się w romans historyczno-obyczajowy spod znaku "płaszcza i szpady", nie bez gorzkiej prawdy o błędach ówczesnej polskiej polityki zachodniej. (źródło opisu:https://www.biblionetka.pl/book.aspx?id=19617)

Kiedy Adam otworzył oczy, na świcie zaczęło dnieć. Bledziutkie światło znaczyło prostokątny kształt jedynego okna, a na jego szybkach dostrzec można było strużki zaschniętego brudu. I choć w izbie panował mrok, obeznane z otoczeniem oczy mogły z łatwością odgadnąć, po rozmazanych kształtach, gdze stoi stół, ława, kredens, kilka stołków i łóżko. Ot, zwykła wiejska izba. (fragment z książki).