Fotoalbum ze zdjęciami Żelazowej Woli i okolic, miejsc w których dorastał Fryderyk Chopin. Publikacja w pięciu językach: polskim, rosyjskim, angielskim, francuskim i niemieckim. (źródło opisu: Opis autorski).

Książka opisuje życie prywatne Kisielewskiego, środowisko oraz ustrój komunistyczny z okresu, w którym była pisana. Autor boryka się z problemami materialnymi, w które wpędziła go utrata zajęcia. Próbuje to rozwiązać, publikując swoją twórczość pod pseudonimami. Często wspominany jest jego syn, Wacław, który właśnie wtedy rozpoczynał karierę międzynarodową w duecie Marek i Wacek. Kisielewski, mimo represji władz, bardzo czynnie uczestniczy w życiu swojego środowiska. Często spotyka się z przyjaciółmi, bierze udział w imprezach kulturalnych, czy rautach dyplomatycznych. Najbliższymi przyjaciółmi publicysty są Władysław Bartoszewski (zwany tu często Bartoszem), Paweł Hertz (Pawełek), Zygmunt Mycielski, Henryk Krzeczkowski, Andrzej Micewski. Często widuje się także z osobami ze środowiska "Tygodnika Powszechnego". Dzienniki pokazują dużą aktywność intelektualną autora, która przejawiała się na kilku polach. Kisiel przede wszystkim był kompozytorem i oddawał się temu zajęciu z prawdziwą pasją; oprócz tego uważał, że powinien pozostawić po sobie ślad w postaci dzieł literackich - toteż pisywał powieści (które sam nazywał ironicznie dziełami lub romansami), wydawane później pod pseudonimem Tomasz Staliński przez paryską "Kulturę"; stosunkowo najmniej uwagi przykładał do utworów, które - paradoksalnie - na trwale zapisały go w historii polskiej kultury - felietonów, publikowanych w "Tygodniku Powszechnym". Czytelnik ma okazję śledzić z pierwszej ręki relacje z głośnych wydarzeń tamtych czasów - interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji, zmiany ekipy rządzącej w PRL, katastrofie lotniczej w Beskidach. Kisiel okazuje się także namiętnym kibicem sportowym. W książce Kisiel nie unika ostrych zwrotów i osądów, o których krytycy i jego rodzina piszą, że były zbyt surowe. Być może z tych względów Dzienniki mogły zostać opublikowane w 5 lat po jego śmierci. (źródło opisu: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/55889/dzienniki)

Stanisław Moniszko w pełni zasługuje na tytuł ojca polskiej opery. Jego pieśni i arie śpiewane były przez pokolenia. UNESCO ogłosiło rok 2019 Rokiem Stanisława Moniuszki.

Płyta zawiera utwory skomponowane przez Stanisława Moniuszkę.

"Ignacy Jan Paderewski pozostawił dyktowane Mary Lawton fascynujące "Pamiętniki". Urodzony w okresie niewoli narodowej, tuż przed ostatnim, najbardziej wyniszczającym powstaniem, wzrastał w czasach największych prześladowań wszystkiego, co polskie, zwłaszcza na wschodnich obszarach Rzeczypospolitej, uznanych przez Rosję za rdzennie własne ziemie. Miał wszakże w sobie pogodę chrześcijanina, wierzacego, że - jak to ujął Henryk Sienkiewicz w "Potopie" - "...nie ma takowych terminów, z których by się "viribus unitis" [wspólnymi siłami] przy boskich "auxiliach" [pomocy] podnieść nie można." Dzieciństwo, zwykle wspominane jako nasz raj na ziemi, w przypadku Ignacego Jana Paderewskiego od początku naznaczone było sieroctwem..." (fragment)

"Ignaś. Opowieści patriotyczne" to historia niezwykłego chłopca, który miał tylko dwa marzenia: być kimś i zrobić coś dla Polski. Starał się je realizować przy każdej nadarzającej się okazji, a Polska w owym czasie potrzebowała ogromnego wsparcia, miłości i oddania. Czy pasja i ciężka praca wystarczyły, by pokonać liczne przeciwności losu? Książka o Ignacym Janie Paderewskim będzie wspaniałą lekturą w setną rocznicę odzyskania niepodległości. (źródło opisu: https://www.gandalf.com.pl/b/ignas-opowiesci-patriotyczne/)

Legenda, fantazja, żart? Wszyscy znamy te słowa, ale nie wszyscy wiemy, że są one również utworami muzycznymi! Zatem… czy moment trwa tylko moment, a kaprys zwyczajnie kaprysi? Barkarolę wymyślił dziadek Karola, a romans stworzył Roman S.? Tego wszystkiego dowiesz się z lektury dowcipnych i zaskakujących skojarzeniami wierszy, a słuchając płyty poznasz słynne dzieła muzyczne, reprezentujące opisany rodzaj utworu. Książka z płytą CD, na której umieszczone są utwory wybitnych światowych kompozytorów.

Książka jest portretem Karola Szymanowskiego, widzianego oczami siostrzenicy, która w latach dwudziestych i trzydziestych, wówczas kilkunastoletnia, często spędzała u niego wakacje. Wydawnictwo jest wspomnieniem nie tylko o kompozytorze, ale także o Zakopanem czasów międzywojennych, kiedy było popularnym miejscem odwiedzin dla wielu artystów jak np. Witkacy, Jaracz, Stryjeński, o których także znajdziemy dłuższe lub krótsze wzmianki. (źródło opisu: http://www.kkn.pl/index.php?s=karta&id=432).

Ignacy Jan Paderewski - wybitny pianista, polityk i prezydent Polski - w pamiętnikach spisanych przez Mary Lawton opowiada o swoim życiu, karierze muzycznej, politycznej i sprawach osobistych. Niezwykła książka pozwalająca spojrzeć z bliska na tak ważną dla Polski, pod względem historycznym i kulturalnym, postać.

Wspaniały pianista i renomowany kompozytor, w pewnym okresie polityk i działacz społeczny - był synonimem wielkości muzyki polskiej w świecie, i to nie tylko dla swoich rodaków, ale i dla obcych. Anegdota mówi, że Eskimosi pewien gatunek kartofli nazwali "Paderewski", nie dlatego, żeby znali tę postać, ale dlatego, że tak się nazywa coś bardzo dobrego. Przez długie lata uchodził Paderewski za ambasadora spraw polskich, które umiał poruszać w ważnych momentach wobec najwybitniejszych polityków, korzystając ze swoich niezliczonych kontaktów i znajomości. Był też przykładem tego, co potrafi wielki talent sprzężony z potężną wolą, z rzetelną wiedzą i tytaniczną pracą. Ten zespół walorów artysty, patrioty i człowieka zjednał jeśli nie pełne uznanie, to przynajmniej szacunek wszystkich dla jego wielostronnej działalności. (...) (źródło opisu: http://antyki-srebro.pl).

Kiedy wysłał trzy utwory na Konkurs Młodych organizowany przez Związek Kompozytorów Polskich, zdobył wszystkie trzy nagrody. Jest jednym z najważniejszych kompozytorów XX wieku. Całe życie poświęcił muzyce, ale, jak twierdzi, jego największą miłością są... drzewa. Krzysztof Penderecki z okazji swoich 80. urodzin obdarowuje czytelników wyjątkowym prezentem: autobiografią, w której ukazuje się od bardziej prywatnej strony, dotychczas pozostającej w ukryciu. Oczywiście ci, którzy chcieliby prześledzić muzyczną drogę mistrza, również nie będą zawiedzeni, jednak ta książka to przede wszystkim Krzysztof Penderecki pośród rodziny, przyjaciół, w Lusławicach, wśród drzew i dźwięków. Jego babcia była Ormianką, a dziadek Niemcem. Ojciec i dziadek fascynowali się grecką literaturą i kulturą, dlatego Penderecki przyznaje się do wychowania w tradycji śródziemnomorskiej. Autor wspomina młodość: studia, przyjaźnie, pierwsze sukcesy, początek drogi do międzynarodowej sławy. Książka zawiera też odpowiedzi na wiele pytań, które odkryją, jaki jest Krzysztof Penderecki dla bliskich i przyjaciół, uczniów i kolegów, co myśli o swoim życiu i drodze, jaką przebył, komu zawdzięcza sukces, co najbardziej w życiu ceni, jak i kiedy wypoczywa, czy lubi spotkania z ludźmi, a kiedy potrzebuje samotności. (źródło opisu: http://www.gandalf.com.pl/b/pendereccy/)

Wspomnienia pianisty Władysława Szpilmana to jedno z najważniejszych świadectw czasu wojny. Dziś potrzebne nam bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Jego tragedia rozpoczyna się wraz z niemiecką okupacją Warszawy. Od zamknięcia w getcie, przez ucieczkę z Umschlagplatzu, z którego razem z całą rodziną miał zostać wywieziony do obozu zagłady, po ukrywanie się w ruinach zniszczonej stolicy. Wszyscy jego bliscy zginęli. On jeden przeżył. Głodny. Samotny. Osaczony. Pragnął śmierci, ale chciał też przetrwać. Nie sądził, że z transportu do obozu śmierci wyrwie go żydowski policjant współpracujący z nazistami. Nie spodziewał się, że po aryjskiej stronie Polacy z narażeniem życia będą go ukrywać. Gdy umierał z głodu w ruinach zniszczonej Warszawy, nie liczył na pomoc niemieckiego oficera. Szpilman ocalał i dał świadectwo prawdzie o straszliwych czasach hitlerowskiej okupacji. Jego opowieść wymyka się wszelkim narodowościowym stereotypom. Pokazuje zwykłe ludzkie pragnienie spokoju oraz bestialstwo, tchórzliwość i odwagę, która może kosztować życie. Światowy bestseller przetłumaczony na prawie 40 języków!

Jak opowiedzieć o tym, czego nie wiemy? Meseritz (dziś Międzyrzecz, Polska), kilkadziesiąt lat po wojnie. Miasto wciąż zaludniają duchy przeszłości, dawne uprzedzenia i historie, o których mówi się wyłącznie w czterech ścianach rodzinnych domów. Niemal zawsze ukradkowo, ściszonym głosem, aby nie usłyszał ich nikt niepowołany. Nastoletni Patryk Werhunt znajduje pływające w Obrze zwłoki jednego z sąsiadów. Okoliczności śmierci są niejasne, a cień podejrzenia pada na wkraczającego w dorosłość chłopaka. Traumatyczne wydarzenie staje się pretekstem do snucia rozległej i skomponowanej misternie niczym fuga opowieści o splątanych losach: Polaków, Żydów, Niemców, Sowietów oraz ich potomków. Opowieści, której motywem przewodnim jest obsesyjne poszukiwanie prawdy o losach niemieckiego kompozytora Norberta von Hannenheima. To także rzecz o byciu odmieńcem, kundlem, w chwilach, kiedy życie i historia nie dają innego wyboru.