Twórczość Ernesta Hemingwaya oparta jest w dużej mierze na materiale autobiograficznym. Z nielicznymi wyjątkami także bohaterowie 49 opowiadań mają cechy autoportretu. Pisarstwo Hemingwaya jest bardzo subiektywne. Poruszał on tylko te aspekty ludzkiej egzystencji, które poznał sam w swym barwnym, pełnym rozmachu i fantazji życiu. (źródło opisu: okładka)

Rzecz się dzieje w epirskim mieście Buthrot, w jednej z komnat pałacu Pyrrusa.

Książka ta określana jest przez krytykę szwedzką jako mistrzowskie dzieło na temat Strindberga, zmieniające nasze pojmowanie tego kontrowersyjnego pisarza. (źródło opisu: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988).

Wspaniała mroczna powieść, będąca jednym z dzieł, które bardzo mocno odcisnęły się w mojej pamięci i świadomości. Jej największym atutem jest przedstawienie rzeczywistości taką, jaka naprawdę jest - mroczna, okrutna, bezlitosna. Przedstawiono w niej koszmar, jaki ludzie są w stanie zgotować innym ludziom, bez względu na to, czy są sobie obcy, czy stanowią bliską rodzinę. Książka bez optymistycznych wydźwięków, przygnębiająca, ale niosąca z sobą bardzo ważne przesłanie dotyczące zła i jego dominacji. Główny bohater jest postacią tragiczną, która u osób wrażliwych z pewnością wywoła współczucie. To głównie na nim skupiają się zło i niedola, jednak nie jest on pierwszą ani jedyną ofiarą, którą zło w tym dziele okalecza. Powieść realistyczna bez motywów fantastycznych, której zakończenie jest jedynym możliwym finałem tej opowieści - wspominając jej lekturę odnoszę nieodparte wrażenie, że po prostu nie mogła skończyć się inaczej. Nie ma w niej przesady, nie jest mroczna "na siłę" lecz bardzo prawdziwa. Tytuł raczej mało znany, ale jak najbardziej godzien uwagi.

Baśnie to jedne z utworów, które każde dziecko zna i kocha. Wprost nie sposób wyobrazić sobie bez nich dzieciństwa. Przez wiele pokoleń bawią, uczą i pokazują uniwersalne prawdy o świecie, człowieku i walce dobra ze złem.

Günter Steffens, współczesny powieściopisarz zachodnioniemiecki (ur. w 1922 r. w Kolonii), debiutował przed kilkunastu laty mikropowieścią "Der Platz", której ukazanie się pozostało właściwie nie zauważone. Później zamilkł na dziesięć lat i dopiero w r. 1976 zachodnioniemieckie wydawnictwo Kiepenheuer & Witsch opublikowało drugą jego powieść, "Bliżej szczęścia" (Die Annäherung an das Glück), która stała się sensacją literacką roku. Kanwą powieści jest kilka lat życia narratowa (jednocześnie głównego bohatera), zawartych między chorobą i śmiercią jego żony a jego własnym samounicestwieniem. Na kilkuset stronach książki, pisanej w formie monologu wewnętrznego adresowanego do różnych osób z dawnego kręgu przyjaciół, przedstawia Steffens historię fizycznego i psychicznego upadku spowodowanego śmiercią najbliższej osoby. W powieści Steffensa (zawierającej wiele elementów autobiograficznych) akcja jest stosunkowo uboga, znakomita część książki wprowadza czytelnika w sferę doznań, stanów i myśli narratora, opisywanych nie tylko bardzo drobiazgowo - chciałoby się powiedzieć: analitycznie - lecz także z niezwykłą szczerością, nie cofającą się przed obnażaniem spraw najbardziej intymnych. W kilku słowach można by określić tę powieść jako historię walki z lękiem i wstrętem do życia: śmierć żony stała się dla bohatera niejako utratą chroniącej go tarczy, strach zaczął nań bezlitośnie napierać, nieustannie przypominając, że groźne nieoczekiwane może uderzyć w każdej chwili. Mistrzowska technika pisarska, subtelne oddanie stanów psychicznych, liczne dygresje filozoficzne, literackie i kulturowe sprawiają, iż powieść Steffensa może zafrapować nawet bardzo wybrednego czytelnika.

,,Błogosławione piekłowędrowanie doktora Faustusa” jest powieścią współczesną ukazującą poprzez pryzmat burzliwych losów głównego bohatera skomplikowane dzieje Węgier w latach 1944-1973. Znajdują w niej odbicie wszystkie przełomowe momenty w historii i polityce wewnętrznej kraju w tym okresie, a więc wyzwolenie, lata pięćdziesiąte, rok 1956 i 1968. (z okładki)