Schyłek carskiej Rosji. Lena i Aleksander pochodzą z różnych światów, a ich losy zdają się przesądzone. Dziewczyna, wychowywana przez ojca alkoholika i brutala, ucieka z domu i tuła się po niebezpiecznych i ubogich zakątkach Petersburga, by zapewnić byt sobie i młodszemu bratu. Aleksander pochodzi z bogatej arystokratycznej rodziny i robi karierę wojskową. Pewnego dnia drogi tych dwojga przecinają się w dramatycznych okolicznościach, a wybuch rewolucji październikowej zmienia losy nie tylko ich, ale i całego kraju. Białe róże z Petersburga to opowieść o miłości, wplątanej w wielką historię i silniejszej od wyznawanych zasad. Kiedy dobro i zło zamieniają się miejscami, a człowieczeństwo wystawione jest na trudną próbę, pozostaje wiara, że jedynie miłość może ocalić prawdziwe wartości. [nota wydawcy]

Obdarzona niezwykłą wyobraźnią Ukrainka, Anastazja Szewczenko, próbuje odnaleźć własną tożsamość po traumatycznym dzieciństwie i na nowo nauczyć się ufać. Kazimierz Stawicki, polski "złoty młodzieniec", opuszcza rodzinną Warszawę i wyrusza w świat w poszukiwaniu przygód. Drogi tych dwojga krzyżują się w Petersburgu, mieście spełnionych snów i upojnych białych nocy. Anastazja i Kazimierz są jak ogień i woda. Dzieli ich wszystko " narodowość, przekonania, doświadczenia - a mimo to dają się ponieść fali miłości. Wkrótce nastaje czas rewolucji, a demony przeszłości domagają się zemsty.

Studium przetrwania. Relacje trzech kobiet, które przetrwały 900 dni blokady Leningradu w latach 1941-44, m.in. po raz pierwszy w Polsce dzienniki Olgi Bergholc - poetki, której wystąpienia radiowe dodawały ludziom otuchy. Skrajnie trudne warunki życia w odciętym od świata mieście są tłem dla rodzących się uczuć, pozwalają dojrzeć istotę człowieczeństwa wystawionego na najcięższą próbę. W książce "Oblężone" z serii Tematy Karty przedstawiamy dzienniki trzech mieszkanek Leningradu, które dzień po dniu zapisywały umieranie miasta. O pierwszej z nich, Jelenie Koczynej, mamy szczątkowe informacje. Wzmianka w dzienniku o wykładach w Instytucie Technologicznym pozwala przypuszczać, że studio­wała nauki ścisłe, a następnie - jak wynika z niektórych zapisów - pracowała w Instytucie Filozofii albo Matematyki. Swoje notatki czyniła niemal codziennie na margi­nesach gazet, skrawkach tapet, etykietach. Złożyły się one w stertę postrzępionych świstków, które autorka wywiozła z oblężonego Leningradu i pieczołowicie przechowywała. Przez wie­le lat nie miała odwagi do nich zajrzeć. Uczyniła to dopiero w 1979 roku. Jej Dziennik czasu blokady po raz pierwszy został opublikowany po polsku w kwartalniku Karta (nr 8, 1992). Olga Bergholc - rosyjska poetka, pisarka - nazywana była "głosem oblężonego Leningradu". W czasie trwania blokady na antenie radiowej czytała niemal codziennie swoje wiersze, które, jak sama o nich mówiła, powstawały "ku pokrzepieniu serc" leningradczyków. Jej wystąpienia radiowe dodawały ludziom otuchy - pomagały przeżyć lub... godnie umrzeć. Dziennik Olgi Bergholc (po raz pierwszy publikowany po polsku) jest niezwykle intymny - bombardowania, strach przed śmiercią, głód nie zajmują w nim najwięcej miejsca. Utrwalała w nim bowiem to, co dla niej było najważniejsze - miłość, stratę najbliższego człowieka (mąż autorki zmarł w czasie blokady) i nowe uczucie, budowane pośród wszechogarniającej śmierci, na ruinach ginącego miasta. Dziennik jest też niezwykłym świadectwem wojny i działalności aparatu władzy sowieckiej, która ze względów propagandowych świadomie skazała setki tysięcy ludzi na śmierć. Lidia Ginzburg (1902-1990), pisarka, eseistka, literaturoznawca, w czasie II wojny światowej pracowała w leningradzkim Radiokomitecie. Podczas blokady straciła matkę, która zmarła śmiercią głodową. Pracę nad "Zapiskami człowieka oblężonego" autorka zaczęła jeszcze w trakcie blokady Leningradu, próbując odtworzyć typowy dzień błokadnogo czełowieka przez zsumowanie doświadczeń swoich i innych mieszkańców miasta: W 1942 roku, kiedy było już trochę lżej, zaczęła zapisywać fakty, rozmowy, szczegóły życia w czasie blokady - notatki do przyszłej, jeszcze bliżej nieokreślonej pracy. Potem je dwukrotnie uzupełniała i poprawiała - pod tekstem widnieją trzy daty: 1942-1962-1983. Jej "Zapiski... " to szczegółowa analiza stanu ducha człowieka postawionego wobec ekstremalnego doświadczenia, która może stanowić podsumowanie losu wszystkich leningradczyków. (źródło opisu: http://www.gandalf.com.pl/b/oblezone/)

Bohaterem opowiadania jest Akakiusz Kamaszkin, nędzny urzędnik pracujący w „pewnym departamencie” - tak też określa to miejsce sam narrator. Akcja rozgrywa się w rosyjskim Petersburgu. Poznajemy główną postać w niezbyt przełomowym momencie jej życia, bowiem Akakiusz od samego początku swej kariery zawodowej tkwi na tym samym stanowisku, jakim jest przepisywanie dokumentów i nic nie wskazuje na jakąkolwiek poprawę jego położenia. (źródło opisu: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/192047/plaszcz)

Opowieść o miłości i przyjaźni, które pomagają nam przetrwać najgorsze chwile. Autorka bestsellerowych "Liliowych dziewczyn" cofa się w czasie o jedno pokolenie, aby opisać losy trzech nieugiętych kobiet podczas I wojny światowej. W roku 1914 świat już tyle razy znajdował się na krawędzi wojny, że wielu nowojorczyków lekceważy to zagrożenie. Eliza Ferriday jest podekscytowana wyprawą do Petersburga z Sofią Stresznawą, kuzynką Romanowów. Poznały się pewnego lata w Paryżu i zostały bliskimi przyjaciółkami. Teraz Eliza wyrusza w podróż życia z Sofią, by na własne oczy ujrzeć cuda Rosji: kościół pokryty od wewnątrz mozaiką zdobioną klejnotami, obrazy Rembrandta w Pałacu Zimowym, słynny balet. Lecz kiedy Austria wypowiada Serbii wojnę i imperialna dynastia rosyjska zaczyna upadać, Eliza wraca do Ameryki, a Sofia z rodziną uciekają do ich wiejskiej posiadłości. Ponieważ brakuje im służby, zatrudniają córkę miejscowej wróżki, Warinkę, nieświadomie sprowadzając na dom wielkie niebezpieczeństwo. Po drugiej stronie Atlantyku Eliza ze wszystkich sił stara się pomagać rodzinom białych Rosjan, którzy uciekli przed rewolucją. Ale kiedy listy Sofii nagle przestają przychodzić, obawia się najgorszego. Od niespokojnych ulic St. Petersburga i wiejskich posiadłości arystokratów, poprzez zaułki Paryża, gdzie gnieżdżą się zubożali rosyjscy emigranci, do letnich rezydencji na Long Island, losy Elizy, Sofii i Warinki nieustannie splatają się ze sobą. W swojej najnowszej poruszającej książce, opowiedzianej z kobiecej perspektywy, Martha Hall Kelly wysławia nierozerwalne więzi kobiecej przyjaźni, zwłaszcza w najmroczniejszych okresach historii.

Anastazja i Kazimierz, rozdzieleni przez wojnę i ludzką niegodziwość, usiłują na nowo ułożyć sobie życie. Jest rok 1920. Krwawa łuna rewolucji nad dawnym imperium rosyjskim ustępuje miejsca szarej bolszewickiej codzienności. Po wyjściu z więzienia Anastazja przyjeżdża do Petersburga, próbuje zapomnieć o Kazimierzu i zatraca się w pracy w szpitalu. Walcząc z uprzedzeniami, zdobywa lekarskie doświadczenie i dyplom. Gdy kończy się wojna polsko-rosyjska, Kazimierz wraca na Wołyń. Opiekuje się nim nieodłączny Borys Bogdanow, który zataił przed przyjacielem, co stało się z Anastazją. Dawni kochankowie spotykają się ponownie w świecie, w którym nic już nie jest takie jak kiedyś. Czy ich namiętne uczucie zwycięży przeciwności losu?

Wielki finał bestsellerowej serii o miłości, przyjaźni i nienawiści . Lata 30. XX wieku. Nad Związkiem Radzieckim wschodzi gwiazda Czerwonego Cara. Stalin skupia wokół siebie coraz większą władzę. By wesprzeć Kobę, Borys Bogdanow postanawia przejąć majątek Birsztejnów. Porzucona przez męża Tatiana wydaje się łatwym łupem… Cudem ocalała Anastazja budzi się w szpitalu. Nie może pojąć, dlaczego przeżyła, skoro tak bardzo pragnie śmierci. Życie bez ukochanego nie ma dla niej wartości. W oddalonej o setki kilometrów Warszawie Kazimierz usiłuje odnaleźć prawdę o sobie. Rzuca się w wir pracy na politechnice, gdzie zaprzyjaźnia się z inżynierem Stanisławem Wigurą i pilotem Franciszkiem Żwirką. Czy zdoła odciąć się od przeszłości? Czy ostatecznie porzuci żonę i syna? A przede wszystkim – czy będzie w stanie zapomnieć o Anastazji? Za zasłoną chmur to przejmująca podróż z Petersburga i Warszawy na gnębioną wielkim głodem Ukrainę, gdzie człowieczeństwo zostaje wystawione na największą próbę.

Petersburg 1865 r. Po prospekcie Newskim suną bogate powozy, z których wychylają się panie w przepysznych toaletach i eleganccy panowie. Jadą do teatru, opery, na bal, na bankiet... Tymczasem kilka przecznic dalej zupełnie inny świat - ciasne uliczki, pijani przechodnie, głodne i zaniedbane dzieci. Przy jednej z takich uliczek, zaułku Stolarnym, mieszka ubogi student, Rodion Raskolnikow. Boleje nad tym, że choć inteligentny i pełen planów, nie może się realizować z powodu braku pieniędzy. Tworzy nawet teorię, która powiedzie go do mieszkania starej lichwiarki po to, by zabić... Ale zbrodnia to dopiero początek trudnej i bolesnej historii Raskolnikowa. (źródło opisu: www.wydawnictwo.ossolineum.pl)

Rosja, rok 1917. Przewrót bolszewicki burzy świat siedemnastoletniej córki carskiego kuzyna, księcia Ossupowa. Zoja traci niemal wszystkich bliskich. Tylko ucieczka stwarza mglistą nadzieję na przyszłość. Zoja dociera do Paryża. I wkracza w oszałamiający świat baletu i mody... Od ogarniętego rewolucją Sankt Petersburga po Nowy Jork lat siedemdziesiątych - miłość, rozpacz i nadzieja znaczą niezwykłe losy odważnej kobiety.