Ostatnia część trylogii Sandry Gulland, opartej na historii życia Józefiny Bonaparte, rozpoczyna się w chwili, kiedy Józefina i Napoleon mają już za sobą cztery lata burzliwego małżeństwa. Mocno się kochają, jednak nad ich namiętnym związkiem coraz częściej gromadzą się chmury. Józefina jest niezdolna obdarzyć męża potomkiem. Kiedy niemający dziedzica cesarz walczy z Anglią, korsykański klan Bonapartych wypowiada wojnę jego żonie. Czytając pełne pasji i żarliwego oddania zapiski w intymnym dzienniku Józefiny, śledzimy osobiste zdrady i polityczne intrygi, które doprowadzą do rozpadu jej małżeństwa, i współuczestniczymy w największej tragedii jej życia, jaką był rozwód z cesarzem i jego zesłanie na Elbę. Końcowy tom trylogii stanowi mistrzowskie połączenie powieści historycznej i chwytającej za serce, niezapomnianej love story. Poprzednie tomy trylogii ukazały się pod tytułami: Józefina, Józefina i Napoleon. "Niebywale sugestywnie nakreślony obraz minionej epoki. Lektura, od które trudno się oderwać - po każdej stronie obiecujemy sobie, że to już ostatnia, i natychmiast przewracamy kartkę. Józefina - co za kobieta! Co za miłość! Jakie niezwykłe koleje losu." - Margaret George, pisarka "Żadna para kochanków z minionych epok nie może się równać z Józefiną i Napoleonem. Opowieść Gulland zabiera czytelników w głąb ich niezwykłej historii, ukazuje dni ich największej chwały i największego cierpienia." - Faith Sullivan, pisarka "Przykuwająca uwagę... W żadnej innej książce charyzmatyczna postać cesarza nie nabrała równie ludzkiego wymiaru." - Robin Maxwell

Napoleon nienawidził Murzynów. Wysłał na San Domingo w 1802 roku 27-tysięczną ekspedycję złożoną z doborowych, a zarazem najbardziej republikańskich i przeciwnych sobie wojsk dawnej armii swego konkurenta Moreau, pod wodzą swego szwagra Leclerka. Zadaniem ekspedycji było złamanie autonomii murzyńskiej, zlikwidowanie dawnych generałów z Toussaintem na czele, odbudowa bogactw wyspy przez przywrócenie na niej niewolnictwa. [...] Jaki był udział Polaków w walkach w San Domingo? [...] Pierwszym oficjalnym przedstawicielem wojsk polskich był tam generał Władysław Jabłonowski. Umarł on na febrę w Jeremie 29 września 1802 roku. W tym samym czasie przybyła na wyspę sto trzynasta półbrygada, dawna trzecia półbrygada polska, a jeszcze wcześniej drugi legion polski, który pod dowództwem Kniaziewicza brał udział w kampanii naddunajskiej. W marcu 1803 roku przypłynęła na wyspę sto czternasta półbrygada, przedtem druga półbrygada polska, a jeszcze wcześniej część pierwszego legionu polskiego. [...] Cała sympatia Polaków była po stronie bijących się o wolność Murzynów i odwrotnie. Murzyni na każdym kroku pokazywali, że zupełnie inaczej traktują przymuszonych do walczenia ze sobą żołnierzy polskich. Polak, który się dostał w ręce Murzynów, nigdy nie był zabijany*.

Wyczekiwana druga część trylogii Sandry Gulland o Józefinie B. rozpoczyna się w 1796 r. w Paryżu, w chwili, kiedy bohaterka uświadamia sobie, jak będzie wyglądało jej życie z niedawno poślubionym Korsykaninem, Napoleonem Bonaparte, nowo mianowanym dowódcą Armii Włoch. Z zapisków w jej dzienniku oraz z pełnych żaru listów miłosnych słanych do niej przez męża wyłania się obraz zaradnej, obdarzonej pełnym współczucia sercem kobiety, której życie przypadło na jeden z najbardziej burzliwych okresów w historii Europy. Towarzyszymy jej w pełnych przepychu salach balowych i pałacowych sypialniach, przenosimy się na przesiąknięte krwią pola bitew z kampanii prowadzonych przez jej męża. Oczyma Józefiny obserwujemy marsz Napoleona do władzy, polityczne intrygi i zdradzieckie postępki rządzących, niektórym z najbliższych jej osób przynoszące śmierć albo ruinę, innym zaś triumf i wywyższenie. Ich skutki wpłyną także na losy przyszłej cesarzowej Francji.

Miejsce akcji to farma Escampobar, położona na malowniczych wzgórzach zaledwie kilkaset metrów od francuskiego lazurowego wybrzeża. Na tej spokojnej i cichej, zdawałoby się, farmie, gdzie życie płynie leniwym nurtem słonecznych dni i ciepłych nocy, następuje radykalna zmiana, gdy postanawia tam zamieszkać stary korsarz, Jean Peyrolů Tłem są wydarzenia bezpośrednio po rewolucji francuskiej i pierwsze lata rządów Napoleona Bonaparte.

Marianna dĺAsselnat de Villeneuve wraca do Paryża pełna niepokoju, jak Cesarz przyjął wiadomość o jej ślubie z księciem SantĺAnna ľ człowiekiem w masce. Uczucie, jakie żywiła do Napoleona, powoli słabnie i Marianna uświadamia sobie, że więcej w nim było namiętności i fascynacji niż prawdziwej miłości. Z przerażeniem stwierdza, że jej serce już od dawna bije dla przystojnego amerykańskiego korsarza Jasona Beauforta. Niestety za późno, bowiem Jason jest już żonaty z zazdrosną i zdolną do największej podłości Pilarů

Marianna d'Asselnat, odsunięta przez Napoleona po jego ślubie z Marią Ludwiką, stwierdza, że spodziewa się dziecka. W dodatku, niczym złowrogie widmo, pojawia się mąż, który grozi i szantażuje. Za namową ojca chrzestnego Marianna szuka schronienia w Toskanii, gdzie po rozwodzie z lordem Cranmere poślubia tajemniczego księcia Sant'Anna, którego twarzy nikt nigdy nie widział. Nawet Mariannie nie udaje się jej zobaczyć.

Powieść właściwie sensacyjna, traktująca o zamachu na Napoleona kierowanym przez Anglików. Kapitalnie nakreślone postacie główne i znakomita znajomość faktów historycznych. Gratka dla miłośników historycznych przygód. Akcja obejmuje sporą część Europy i toczy się także na terenie Polski. (źródło opisu:https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=1555)

Rosja, początek XIX wieku. Natasza Rostowa wchodzi w wielki świat. Jej losy oraz losy całej rodziny ukazane są na tle wielkich wojen z Napoleonem. Jej losy splotą się z losami księcia Bołkońskiego i Pierra Bezuchowa. Wielka powieść Tołstoja, ze wspaniałymi postaciami i równie fascynującymi rozważaniami o tym, co w życiu naprawdę ważne...

Rosja, początek XIX wieku. Natasza Rostowa wchodzi w wielki świat. Jej losy oraz losy całej rodziny ukazane są na tle wielkich wojen z Napoleonem. Jej losy splotą się z losami księcia Bołkońskiego i Pierra Bezuchowa. Wielka powieść Tołstoja, ze wspaniałymi postaciami i równie fascynującymi rozważaniami o tym, co w życiu naprawdę ważne...

Rosja, początek XIX wieku. Natasza Rostowa wchodzi w wielki świat. Jej losy oraz losy całej rodziny ukazane są na tle wielkich wojen z Napoleonem. Jej losy splotą się z losami księcia Bołkońskiego i Pierra Bezuchowa. Wielka powieść Tołstoja, ze wspaniałymi postaciami i równie fascynującymi rozważaniami o tym, co w życiu naprawdę ważne...

Rosja, początek XIX wieku. Natasza Rostowa wchodzi w wielki świat. Jej losy oraz losy całej rodziny ukazane są na tle wielkich wojen z Napoleonem. Jej losy splotą się z losami księcia Bołkońskiego i Pierra Bezuchowa. Wielka powieść Tołstoja, ze wspaniałymi postaciami i równie fascynującymi rozważaniami o tym, co w życiu naprawdę ważne...

Rosja, początek XIX wieku. Natasza Rostowa wchodzi w wielki świat. Jej losy oraz losy całej rodziny ukazane są na tle wielkich wojen z Napoleonem. Jej losy splotą się z losami księcia Bołkońskiego i Pierra Bezuchowa. Wielka powieść Tołstoja, ze wspaniałymi postaciami i równie fascynującymi rozważaniami o tym, co w życiu naprawdę ważne...

"«Helena Wasiliewna, która nigdy nic nie kochała prócz swego ciała, jedna z najgłupszych kobiet na świecie - myślał Pierre - wydaje się ludziom szczytem rozumu i wytworności, więc chylą przed nią głowy. Napoleonem Bonaparte gardzili wszyscy dopóty, dopóki był wielkim, a odkąd stał się pożałowania godnym komediantem, cesarz Franciszek ubiega się o to, by mu dać swą córkę za nieprawą małżonkę. Za pośrednictwem duchowieństwa katolickiego Hiszpanie ślą modły dziękczynne do Boga za to, że 14. czerwca pokonali Francuzów. Francuzi zaś za pośrednictwem tego samego duchowieństwa katolickiego ślą modły dziękczynne do Boga za to, że 14. czerwca pokonali Hiszpanów. Moi bracia-masoni zaklinają się na własną krew, że wszystko są gotowi poświęcić dla bliźniego, a nie płacą rublowej składki na biednych, judzą Astreę przeciwko Poszukującym Manny i zabiegają o autentyczny dywan szkocki i o akt, którego sensu nie rozumie nawet ten, kto go pisał, i który to akt nikomu nie jest potrzebny. Wszyscy wyznajemy chrześcijański nakaz przebaczenia uraz i przykazanie miłości bliźniego, wskutek czego wznieśliśmy w Moskwie czterdziestokroć czterdzieści cerkwi, a wczoraj zasiekliśmy biczem zbiega, sługa zaś tego przykazania miłości i przebaczenia, duchowny, przed kaźnią dawał żołnierzowi do ucałowania krzyż». Tak rozmyślał Pierre i to ogólnie przez wszystkich uznawane zakłamanie, chociaż doń przywykł, ciągle go zdumiewało, jak gdyby było czymś nowym. «Rozumiem to kłamstwo i gmatwaninę - rozmyślał - ale jak mam im opowiedzieć to, co rozumiem? Próbowałem i zawszem znajdował, że w głębi duszy oni rozumieją to samo, co i ja, tylko że starają się nie widzieć t e g o. To znaczy, że tak trzeba! Więc gdzie ja mam się podziać?» - myślał Pierre. Miał tę nieszczęsną zdolność wielu ludzi, zwłaszcza zaś Rosjan, zdolność widzenia i wiary w możliwość dobra i prawdy, zdolność aż nadto jasnego widzenia zła i kłamstwa w życiu, aby móc brać w tym życiu poważny udział. Każda dziedzina pracy łączyła się w jego oczach ze złem i szalbierstwem. Czymkolwiek próbował być, do czegokolwiek się zabierał - zło i kłamstwo odpychały go i zagradzały mu wszelkie drogi działalności. A przecież trzeba było żyć, trzeba było czymś się zajmować. Zbyt straszne było życie pod jarzmem tych nierozstrzygniętych pytań [...]"*(https://www.biblionetka.pl/book.aspx?id=2325).