Szokująca literacka autobiografia żony pakistańskiego polityka, ujawniająca dramat muzułmańskiej kobiety całkowicie podporządkowanej mężowi. "Nie wiedziałam, jak długo mnie bił. Mogło to trwać minuty albo godziny, a może całą wieczność. Potem, zupełnie nagle, wszystko ustało. Jego wściekłość została zaspokojona" Tehmina Durrani urodziła się we wpływowej pakistańskiej rodzinie. Kształciła się w tej samej szkole co Benazir Bhutto. Mustafa Khar, jeden z czołowych polityków pakistańskich, był jej miłością od pierwszego wejrzenia. Dla niego porzuciła pierwszego męża, zerwała z rodziną. Miała wieść spokojne, luksusowe życie żony polityka u boku swego księcia z "baśni z 1001 nocy". Zamiast tego przeżyła trzynaście lat piekła... Jej poruszająca relacja z lat spędzonych z brutalnym mężem - upokorzeń, zdrad, bicia, karania, gwałtów, zniewolenia, izolacji od świata zewnętrznego - to zapis jej osobistej tragedii i dramatu tysięcy muzułmańskich kobiet, dla których w zdominowanym przez mężczyzn społeczeństwie mąż jest prawdziwym panem i władcą. Ale ta książka to nie tylko przejaw buntu kobiety islamu przeciwko feudalnym regułom jej świata. Tehmina Durrani dedykuje ją wszystkim poniżanym kobietom - niezależnie od rasy, kultury, religii i kraju. To manifest odwagi - bo trzeba prawdziwej odwagi, by wyrwać się z zaklętego kręgu uświęconych tradycją okrucieństwa i tyranii, i odzyskać godność. Dziś Themina Durrani mieszka w Lahore we wschodnim Pakistanie i aktywnie działa w organizacjach pozarządowych walczących z przemocą wobec kobiet. Książka Mój pan i władca została przetłumaczona na 36 języków i obsypana nagrodami na całym świecie.

Czasami wydarzenia w więzieniu zdają się być doprowadzonym do absurdu odbiciem naszego codziennego życia „za murem”. Boimy się bronić swoich praw, adaptujemy się, kryjemy za maską uległości. Czy ta obronna maska nie staje się jednak w końcu naszą twarzą? Czy stopniowo nie zamieniamy się w milczących i bezwolnych niewolników, gotowych na popełnienie każdej nikczemności na rozkaz „z góry”? Michaił Chodorkowski Jest strażnik, który bije bez pozostawiania śladów. Oszust którego policja wrobiła w morderstwo. Opuszczony nastolatek, włóczęga, kapuś ... Więzień Rosji opisuje ukryty świat brutalności i korupcji, świat taki w którym jednak człowieczeństwo wciąż zwycięża przemoc i zbrodnię. To książka o rosyjskich łagrach i więzieniach i Rosji która jest więzieniem. Michaił Chodorkowski do niedawna najważniejszy więzień Rosji opisuje świat w którym spędził 10 lat. Historia Michaiła Chodorkowskiego to uniwersalna opowieść o człowieku, który zmienia się na lepsze. Człowieku, który pozostaje wierny swoim wartościom za cenę utraty własnego majątku i wolności. Człowieku, który przywykł do opływania w luksusy, a potem w więziennej celi odnalazł sens życia. Sens zawarty w takich wartościach jak prawda, wolność, prawa jednostki i demokracja. ten człowiek uparcie wierzy, że jego ojczyzna, Rosja, może zerwać z wielowiekową tradycją rządów autorytarnych, odmienić bieg historii i dołączyć do rodziny krajów demokratycznych, opartych na wolności, poszanowaniu prawa i swobód obywatelskich. – Jan Krzysztof Bielecki (źródło opisu: http://kulturalnysklep.pl/PORT/pr/-portrety-z-lagr...(?))