Recepcja powieści Güntera Grassa była skomplikowana jak kaszubsko-niemiecko-polskie związki, o których opowiada. Opublikowana w 1959 r. na Zachodzie, szybko została okrzyknięta arcydziełem i najsłynniejszą po wojnie książką niemiecką. W krajach bloku sowieckiego przez wiele lat była na indeksie. Zastrzeżeń komunistycznych cenzorów nie wzbudził jednak odważny erotyzm. Kwestionowali sceny z udziałem żołnierzy Armii Czerwonej, która po wkroczeniu do Gdańska kradnie, gwałci i morduje. Grass jako jeden z pierwszych - nie wybielając nazizmu - pisał o cierpieniach ludności niemieckiej. Jeszcze większe kontrowersje äBlaszany bębenekö wzbudził w Polsce. Niemieckiego pisarza atakowano za rzekomą pornografię i oczernianie Polaków. Zgodnie z prawdą, a wbrew peeselowskiej propagandzie Grass napisał, że nie wszystkich obrońców Poczty Gdańskiej rozstrzelano. Rodziny pocztowców zarzucały, że hańbi pamięć o zabitych (był wśród nich wuj autora), pisząc, że podczas walk grali w karty. Publikację äBlaszanego bębenkaö po polsku trzeba było odłożyć na długie lata. W 1979 r. książkę wydała podziemna oficyna NOWA, a cztery lata później ľ z ingerencjami cenzury ľ PIW. Do dziś äBlaszany bębenekö przetłumaczono na ponad 30 języków. Historia liliputa Oskara, który na znak protestu przeciw niesprawiedliwości świata w wieku trzech lat postanawia przestać rosnąć, trafiła na ekran. W 1979 r. powieść sfilmował Volker Schlöndorff.

Recepcja powieści Güntera Grassa była skomplikowana jak kaszubsko-niemiecko-polskie związki, o których opowiada. Opublikowana w 1959 r. na Zachodzie, szybko została okrzyknięta arcydziełem i najsłynniejszą po wojnie książką niemiecką. W krajach bloku sowieckiego przez wiele lat była na indeksie. Zastrzeżeń komunistycznych cenzorów nie wzbudził jednak odważny erotyzm. Kwestionowali sceny z udziałem żołnierzy Armii Czerwonej, która po wkroczeniu do Gdańska kradnie, gwałci i morduje. Grass jako jeden z pierwszych - nie wybielając nazizmu - pisał o cierpieniach ludności niemieckiej. Jeszcze większe kontrowersje äBlaszany bębenekö wzbudził w Polsce. Niemieckiego pisarza atakowano za rzekomą pornografię i oczernianie Polaków. Zgodnie z prawdą, a wbrew peeselowskiej propagandzie Grass napisał, że nie wszystkich obrońców Poczty Gdańskiej rozstrzelano. Rodziny pocztowców zarzucały, że hańbi pamięć o zabitych (był wśród nich wuj autora), pisząc, że podczas walk grali w karty. Publikację äBlaszanego bębenkaö po polsku trzeba było odłożyć na długie lata. W 1979 r. książkę wydała podziemna oficyna NOWA, a cztery lata później ľ z ingerencjami cenzury ľ PIW. Do dziś äBlaszany bębenekö przetłumaczono na ponad 30 języków. Historia liliputa Oskara, który na znak protestu przeciw niesprawiedliwości świata w wieku trzech lat postanawia przestać rosnąć, trafiła na ekran. W 1979 r. powieść sfilmował Volker Schlöndorff.

Po nieszczęśliwym upadku ze schodów Jo Hardings budzi się w szpitalu. Okazuje się, że cierpi na częściową amnezję i nie pamięta wydarzeń z ostatniego roku. Chociaż mąż i dzieci zapewniają Jo, że wszystko jest w porządku, kobieta zaczyna wątpić w oficjalną wersję zdarzeń. Wydaje się, że wszyscy skrywają przed nią mroczne tajemnice. Kiedy Jo łączy ze sobą wydarzenia z ostatnich dwunastu miesięcy, jest już pewna, że rodzina chce, aby nigdy nie odzyskała pamięci. Czy to możliwe, że zrobiła coś złego? Czy nie była tak dobrą żoną i matką, jak chciałaby wierzyć?

Nowa powieść autora bestsellerowej „Pacjentki”, thrillera, którym Alex Michaelides podbił rynek czytelniczy na całym świecie. „Boginie” to mistrzowski i klimatyczny thriller psychologiczny z oszałamiającym zakończeniem. Wszyscy skrywamy tajemnice, nawet przed sobą. Dla Mariany Andros – terapeutki grupowej walczącej z własnymi demonami przeszłości – Cambridge to miejsce, gdzie poznała swojego męża. Dla jej siostrzenicy Zoe to tragiczna scena morderstwa jej najlepszej przyjaciółki. W murach uniwersytetu, gdzie ożywają wspomnienia, Mariana poznaje tajne stowarzyszenie młodych dziewczyn – Boginie. Jego członkinie są wstrząśnięte zabójstwem jednej z koleżanek. Grupa jest pod wpływem enigmatycznego profesora Edwarda Foski. Mariana jest pewna, że pomimo iż Foska ma alibi, to on jest sprawcą zabójstwa. Obsesja Mariany na punkcie udowodnienia winy Fosce wymyka się spod kontroli, grożąc zniszczeniem jej wiarygodności, a także najbliższych relacji. Kobieta jest zdeterminowana, by powstrzymać zabójcę, nawet jeśli będzie ją to kosztowało wszystko – łącznie z własnym życiem.

Bohater naszych czasów" jest pierwszą rosyjską powieścią psychologiczną (powstał w latach 1837-1840). Utwór składa się z pięciu części połączonych osobą głównego bohatera, młodego oficera Pieczorina. W każdej noweli Lermontow odsłania nowe cechy charakteru i poglądy tego bohatera, tworząc pierwowzór typowej w prozie rosyjskiej XIX w. postaci tzw. "zbędnego człowieka". Pieczorin stał się symbolem tragedii pokolenia dekabrystów, pokolenia zmarnowanych szans i możliwości.(źródło opisu: opis własny).

Ostatnia powieść jednego z tytanów literatury rosyjskiej i zarazem światowej, powstała w latach 1879-1880, opowiada ädzieje jednej rodzinyö, w której popełnione zostało ojcobójstwo. Tłem jest barwny, panoramiczny obraz XIX-wiecznej Rosji. Ale najważniejsze są w powieści uniwersalne pytania - tzw. przeklęte problemy - stojące zawsze przed człowiekiem, niezależnie od epoki. Dymitr Karamazow mówi: äA mnie męczy Bóg. Tylko to mnie męczy. A co, jeżeli Go nie ma?ö. I tu pojawia się znane już ze äZbrodni i karyö słynne zdanie: äJeśli Boga nie ma, to wszystko jest dozwoloneö. Tak twierdzi drugi z braci, Iwan Karamazow, symbol zła, wcielenie demonicznego rozumu, autor äLegendy o Wielkim Inkwizytorzeö - proroczo ostrzegającej przed totalitaryzmem. I jest jeszcze brat trzeci, Alosza, ucieleśnienie dobra, miłości i harmonii, który przynosi otuchę i nadzieję w zakończeniu powieści. äBracia Karamazowö - podsumowanie twórczości pisarza - przedstawiają, jak pisze Paweł Hertz, äpodstawowe sprawy ludzkiego istnienia doprowadzone do granic ostatecznego napięciaö. Jednocześnie utwór prezentuje całe mistrzostwo talentu Dostojewskiego: nowatorstwo konstrukcji powieściowej, wnikliwość analizy psychologicznej, głębię w ukazywaniu świadomości ludzkiej, bogactwo problematyki filozoficznej i moralnej. Dzięki tym cechom swego pisarstwa Dostojewski wywarł ogromny wpływ zarówno na literaturę rosyjską, jak światową. A jego powieści skłaniają do refleksji, wzruszają i zachwycają kolejne pokolenia.

Przez trzy tomy sagi rodu Casteelów śledziliśmy trudne, tragiczne życie Heaven Leigh. Kiedy wydaje się, że w końcu, mimo przeciwności losu, Heaven - wyzwolona od demonicznych wpływów swoich dwóch ojców - ma szansę osiągnąć stabilizację u boku Logana, oboje małżonkowie giną w wypadku samochodowym. Jej osierocona córka, Annie Casteel Stonewall, musi zmierzyć się z dramatycznym dziedzictwem matki i podjąć wyzwanie losu. Czy będzie ono równie trudne? Tak się wydaje. Annie, zdominowana przez Tony`ego Tatterotona, tęskni za rodziną ze strony matki, a zwłaszcza za swoim przyrodnim bratem Lukiem, z którym łączy ją szczególnie silna więź. Kiedy - jak niegdyś jej matka - odkrywa tajemniczy domek, ukryty za ogrodowym labiryntem, przeszłość zaczyna ją osaczać. Czy jej uczucie do Luke`a Casteela juniora zdoła przezwyciężyć odwieczną klątwę rodu Casteelów.. czy zdoła przemóc zdradę, intrygę, mroczną tajemnicę? (Opis z okładki)

Powieść obyczajowo-psychologiczna, ukazująca losy samotnej kobiety, która mimo nie najłatwiejszego startu i bolesnych przeżyć związanych z nieudaną miłością, odnajduje swoje miejsce w życiu. (źródło opisu: Wydawnictwo Czytelnik, 1970.)

„Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny” to obraz rodziny, która dorobiła się fortuny na handlu zbożem w oparciu o własną firmę. Nestor rodu, Jan Buddenbrook, planuje dalszy rozwój przedsiębiorstwa, w co angażuje swoje dzieci: Tomasza, Chrystiana i Antonię; jednak już sam tytuł zapowiada, że życie nie sprosta jego oczekiwaniom. Familia Buddenbrooków funkcjonuje w służbie pieniądza, tylko wystarczająco duży kapitał daje społeczne poważanie, zapewnia eksponowane stanowiska i przynosi spokojny sen. Osiągnięcie sukcesu finansowego staje się religią, a pieniądz bogiem, epatowanie bogactwem zastępuje dobre maniery i jest sprawą honoru dla prawomyślnych członków rodziny. Buddenbrokowie to „arystokracja pieniądza” aspirująca do bycia elitą społeczną, lecz od prawdziwej arystokracji dzielą ją „lata świetlne”. Poświęcenie się dla dobra rodzinnego interesu nie przynosi oczekiwanego szczęścia i ukojenia, a jedynie konflikt pomiędzy potrzebami firmy a osobistymi pragnieniami w zakresie życia uczuciowego, rozwoju duchowego i intelektualnego. Przyszedł czas, aby na nowo odczytać powieść Tomasza Manna, żyjemy w czasach, gdy sukcesowi zawodowo-finansowemu podporządkowana jest większość naszych działań, począwszy od tresowania najmłodszych na niezliczonych zajęciach dodatkowych, „wyścigu szczurów” w szkole i w pracy, po masowe zadłużanie się w celu potwierdzenia swego sukcesu. Po raz kolejny potwierdza się to, co Mann wiedział już w wieku 25 lat: że nie da się trwale budować bez oparcia w wartościach wyższych, obecny światowy kryzys finansowy wyraźnie to potwierdza; oby nie doszło do tego, czego wielu się obawia: że kryzys wartości doprowadzi do upadku zachodniej cywilizacji.(źródło opisu:https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=544873)

„Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny” to obraz rodziny, która dorobiła się fortuny na handlu zbożem w oparciu o własną firmę. Nestor rodu, Jan Buddenbrook, planuje dalszy rozwój przedsiębiorstwa, w co angażuje swoje dzieci: Tomasza, Chrystiana i Antonię; jednak już sam tytuł zapowiada, że życie nie sprosta jego oczekiwaniom. Familia Buddenbrooków funkcjonuje w służbie pieniądza, tylko wystarczająco duży kapitał daje społeczne poważanie, zapewnia eksponowane stanowiska i przynosi spokojny sen. Osiągnięcie sukcesu finansowego staje się religią, a pieniądz bogiem, epatowanie bogactwem zastępuje dobre maniery i jest sprawą honoru dla prawomyślnych członków rodziny. Buddenbrokowie to „arystokracja pieniądza” aspirująca do bycia elitą społeczną, lecz od prawdziwej arystokracji dzielą ją „lata świetlne”. Poświęcenie się dla dobra rodzinnego interesu nie przynosi oczekiwanego szczęścia i ukojenia, a jedynie konflikt pomiędzy potrzebami firmy a osobistymi pragnieniami w zakresie życia uczuciowego, rozwoju duchowego i intelektualnego. Przyszedł czas, aby na nowo odczytać powieść Tomasza Manna, żyjemy w czasach, gdy sukcesowi zawodowo-finansowemu podporządkowana jest większość naszych działań, począwszy od tresowania najmłodszych na niezliczonych zajęciach dodatkowych, „wyścigu szczurów” w szkole i w pracy, po masowe zadłużanie się w celu potwierdzenia swego sukcesu. Po raz kolejny potwierdza się to, co Mann wiedział już w wieku 25 lat: że nie da się trwale budować bez oparcia w wartościach wyższych, obecny światowy kryzys finansowy wyraźnie to potwierdza; oby nie doszło do tego, czego wielu się obawia: że kryzys wartości doprowadzi do upadku zachodniej cywilizacji.(https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=544873).

„Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny” to obraz rodziny, która dorobiła się fortuny na handlu zbożem w oparciu o własną firmę. Nestor rodu, Jan Buddenbrook, planuje dalszy rozwój przedsiębiorstwa, w co angażuje swoje dzieci: Tomasza, Chrystiana i Antonię; jednak już sam tytuł zapowiada, że życie nie sprosta jego oczekiwaniom. Familia Buddenbrooków funkcjonuje w służbie pieniądza, tylko wystarczająco duży kapitał daje społeczne poważanie, zapewnia eksponowane stanowiska i przynosi spokojny sen. Osiągnięcie sukcesu finansowego staje się religią, a pieniądz bogiem, epatowanie bogactwem zastępuje dobre maniery i jest sprawą honoru dla prawomyślnych członków rodziny. Buddenbrokowie to „arystokracja pieniądza” aspirująca do bycia elitą społeczną, lecz od prawdziwej arystokracji dzielą ją „lata świetlne”. Poświęcenie się dla dobra rodzinnego interesu nie przynosi oczekiwanego szczęścia i ukojenia, a jedynie konflikt pomiędzy potrzebami firmy a osobistymi pragnieniami w zakresie życia uczuciowego, rozwoju duchowego i intelektualnego. Przyszedł czas, aby na nowo odczytać powieść Tomasza Manna, żyjemy w czasach, gdy sukcesowi zawodowo-finansowemu podporządkowana jest większość naszych działań, począwszy od tresowania najmłodszych na niezliczonych zajęciach dodatkowych, „wyścigu szczurów” w szkole i w pracy, po masowe zadłużanie się w celu potwierdzenia swego sukcesu. Po raz kolejny potwierdza się to, co Mann wiedział już w wieku 25 lat: że nie da się trwale budować bez oparcia w wartościach wyższych, obecny światowy kryzys finansowy wyraźnie to potwierdza; oby nie doszło do tego, czego wielu się obawia: że kryzys wartości doprowadzi do upadku zachodniej cywilizacji.(https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=544873).

Miejsce akcji: Lubeka - miasto hanzeatyckie, wchodzące w skład Cesarstwa Niemieckiego na prawach samodzielnego landu. Czas akcji: koniec XVIII i połowa XIX wieku. Bohaterowie: przedstawiciele wielkich rodów kupieckich, oligarchia tamtych czasów - w szczególności rodzina Buddenbrooków. Czytając "Buddenbrooków" i zdając sobie sprawę, że dom przy Mengstraße 4 w Lubece był rodzinnym domem Henryka i Tomasza Mannów, zastanawiałem się, ile w tej powieści ukrytych jest wątków autobiograficznych... Zresztą, oczywistych zbieżności jest o wiele więcej - imię Tomasz, nowy dom przy Beckergrube 52, itd. Za czasów tak zwanej "komuny" recenzje "Buddenbrooków" mówiły o wadach i słabościach burżuazji, o jej pozornym lekceważeniu szlachetnie urodzonych, których jednocześnie tak bardzo pragnęła naśladować, o konformizmie i sztuczności postaw zorientowanych na jeden tylko cel: świetność firmy. I to wszystko jest prawdą, takie treści niewątpliwie są w powieści obecne, ale czy tylko one? Jak bardzo etos pracy budowany od podstaw właśnie w tamtych czasach i miejscach, przyczynił się do pozycji gospodarczej dzisiejszych Niemiec? Krytykować łatwo, ale warto przy tym pamiętać, że krytyka przeszłości świadczy też o teraźniejszości. „Buddenbrookowie” to historia czterech pokoleń tego kupieckiego rodu w czasach, w których o wartości mężczyzny świadczyła praca od rana do wieczora w kupieckim kantorze oraz nienaganna postawa moralna - tak, jak ją sobie wtedy wyobrażano. Wiele obecnych zachowań społecznych, choćby zakres i sposób komunikacji z bliskimi, wtedy uważany byłby za skandaliczną obrazę moralności, a może nawet grubą nieprzyzwoitość i zwyczajny brak wychowania. Jednak krytyka tego stanu rzeczy świadczy zarówno o tamtych ludziach, jak i o nas. Tak po prostu było, a Mann opisuje ówczesne życie z fantastycznym realizmem, a nawet naturalizmem. „Buddenbrookowie” to dzieje upadku rodziny, to fakt. Faktem jest też, że upadek ten następował w czasie, gdy inne rody zdobywały uznanie i powszechny szacunek. Cóż więc się stało i dlaczego? Degrengolada rodu najbardziej widoczna jest w czasach i w osobie Tomasza Buddenbrooka - zdobywa on właściwie wszystko, co jest możliwe do zdobycia. Jest właścicielem, jeśli nie największej, to jednej z największych firm. Zostaje mianowany konsulem. Ma piękny nowy dom i wspaniałą żonę. I jednocześnie nie ma już zupełnie nic, o co mógłby walczyć. Na ile ta okoliczność miała wpływ na jego upadek? Może się to wydawać nieprawdopodobne, ale powieść „Buddenbrookowie” jest nieco inna dziś, niż była 20 lat temu. I choćby dlatego warto ją (znów) przeczytać.(źródło opisu:https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=64173)

Opowiadania, felietony, anegdoty i legendy publikowane przez Coelho w latach 1998ľ2004. W krótkich, lecz głębokich tekstach najpopularniejszy brazylijski pisarz przekazuje swoją filozofię życia. Inspiracją do twórczej refleksji są zwyczajne zdarzenia: kłótnia z sąsiadem, wizyta w centrum handlowym, wycieczka w góry. Te pozornie nieliterackie tematy okazują się znakomitym punktem wyjścia do rozważań o ludzkim losie, śmierci i miłości. Coelho komentuje też bieżące wydarzenia ze świata: pisze list otwarty do prezydenta Busha w sprawie wojny w Iraku, a w rocznicę zamachu na World Trade Center zastanawia się nad sensem cierpienia. Trzecią grupę tworzą teksty o duchowych poszukiwaniach autora: od jego pierwszej, przełomowej pielgrzymki do Santiago de Compostella, po piękne, egzotyczne legendy ľ o Dżingis Chanie i jego sokole czy siostrach aborygeńskiego czarownika.

To była najdłuższa noc w roku, kiedy wszystko może się zdarzyć. Trzy dziewczynki zaginęły. Jedna wróciła. Opowieść się rozpoczyna… W ciemną noc w środku zimy w starej gospodzie nad Tamizą ma miejsce niezwykłe wydarzenie. Stali bywalcy właśnie zabijają czas opowieściami, kiedy w drzwiach pojawia się ciężko ranny nieznajomy. W ramionach trzyma martwą dziewczynkę. Kiedy godzinę później dziecko zaczyna oddychać, nikt nie może w to uwierzyć. Cud? Czy magiczna sztuczka? Może nauka będzie w stanie to rozstrzygnąć? Mieszkańcy nabrzeży prześcigają się w pomysłach, by rozwiązać zagadkę dziewczynki, która umarła, a potem ożyła. Mijają jednak dni, a tajemnica wydaje się coraz bardziej nieprzenikniona. Dziewczynka okazuje się niema i nie może odpowiedzieć na pytania: kim jest, skąd pochodzi i co stało się z jej bliskimi. W tej sprawie pojawia się coraz więcej pytań i wątpliwości. Tymczasem trzy rodziny wyrażają chęć, by wziąć dziecko pod opiekę. Zamożna młoda matka wierzy, że dziewczynka jest jej córką, która zaginęła dwa lata wcześniej. Rodzina farmerów, która wciąż przeżywa sekretny romans syna, szykuje się na przyjęcie wnuczki. Skromna i skryta gospodyni proboszcza widzi w małej niemowie swoją młodszą siostrę. Każda z tych osób ma własną opowieść, której granice między rzeczywistością a fantazją są ulotne i rozlewają się czasami jak niekontrolowane wody rzeki. Urzekająca, wielowymiarowa, pełna zagadek powieść, przesycona folklorem, tajemniczością i romantyzmem. Ta powieść to misternie tkany gobelin, splatający folklor, naukę, magię i mit.

"Cham" (1888) to powieść obyczajowo-psychologiczna, której akcja rozgrywa się w XIX-wiecznej nadniemeńskiej wsi. Głównym bohaterem jest tytułowy "cham" - czterdziestoletni prosty i biedny rybak, Paweł Kobycki, obdarzony jednak dobrym sercem i zasadami moralnymi. Poznaje on Frankę, dziewczynę z dobrego i dostatniego domu, która, pierwszy raz służąc u państwa, została uwiedziona przez pana domu, co sprawiło, że całą swoją złość wylewała na otoczenie, przez co nieustannie była zwalniana z kolejnych miejsc pracy, oraz na ciągle nowych i porzucanych kochanków. Paweł postanawia ożenić się z dziewczyną, mając nadzieję, że w ten sposób uratuje kobietę od upadku moralnego...

"Cham" (1888) to powieść obyczajowo-psychologiczna, której akcja rozgrywa się w XIX-wiecznej nadniemeńskiej wsi. Głównym bohaterem jest tytułowy "cham" - czterdziestoletni prosty i biedny rybak, Paweł Kobycki, obdarzony jednak dobrym sercem i zasadami moralnymi. Poznaje on Frankę, dziewczynę z dobrego i dostatniego domu, która, pierwszy raz służąc u państwa, została uwiedziona przez pana domu, co sprawiło, że całą swoją złość wylewała na otoczenie, przez co nieustannie była zwalniana z kolejnych miejsc pracy, oraz na ciągle nowych i porzucanych kochanków. Paweł postanawia ożenić się z dziewczyną, mając nadzieję, że w ten sposób uratuje kobietę od upadku moralnego... (źródło opisu:http://lubimyczytac.pl/ksiazka/52821/cham)

Najmłodsza córka Mackenziego Allena Phillipsa Missy została porwana podczas rodzinnych wakacji. W opuszczonej chacie, ukrytej na pustkowiach Oregonu, znaleziono ślady wskazujące na to, że została brutalnie zamordowana. Cztery lata później pogrążony w Wielkim Smutku Mack dostaje tajemniczy list, najwyraźniej od Boga, a w nim zaproszenie do tej właśnie chaty na weekend. Wbrew rozsądkowi Mack przybywa do chaty w zimowe popołudnie i wkracza do swojego najmroczniejszego koszmaru. Jednakże to, co tam znajduje, na zawsze odmienia jego życie. Mack spędza w chacie weekend, uczestnicząc w czymś w rodzaju sesji terapeutycznej z Bogiem, nazywającym siebie Tatuśkiem, Jezusem, który pokazuje się pod postacią żydowskiego robotnika, i Sarayu, Azjatką uosabiającą Ducha Świętego. (źródło opisu: http://www.gandalf.com.pl/b/chata-k/)

Wstrząsająca historia pięknej przyjaźni na przekór złu szalejącej wojny. Dwóch chłopców i dwa światy… Obaj urodzili się w tym samym dniu, miesiącu i roku, ale los traktował ich do pewnego czasu zupełnie inaczej. Bruno, syn niemieckiego oficera, żyje podczas wojny, prawie w ogóle jej nie doświadczając, nie mając świadomości, że ona trwa tuż obok, pochłania ofiary. Szmul, syn żydowskiego zegarmistrza, zna wojnę od tej najgorszej, najbardziej nieludzkiej strony. To ona odebrała mu spokojne dzieciństwo, bezpieczeństwo, przyszłość oraz członków rodziny. Spotkanie chłopców ma wymiar symboliczny. Odbywa się na granicy dwóch światów. Okazuje się, że przekroczenie jednego z nich powoduje, że stają się równi, ale na pewno nie szczęśliwsi,a może jednak…?

Sprawa rozwiązania chłopięcego chóru istniejącego przy zabytkowej katedrze w Aldminstarze jest pretekstem do ukazania prawdziwego oblicza mieszkańców. Konflikty miedzyludzkie, skrywane namiętności i osobiste dramaty bohaterów składają się na świetne studium psychologiczno-obyczajowe.

"Cień Piotra" to współczesna powieść psychologiczna o wartkiej akcji, pełnej interesujących rozwiązań. Stany emocjonalne, przeżycia bohaterów w ciekawym powiązaniu z przyrodą tworzą jej specyficzny klimat. Jest to książka o miłości, walce z samym sobą i pracy - czyli o wszystkim, co stanowi istotny sens życia ludzkiego.